Głównym ośrodkiem rozwoju kultury renesansowej w Polsce był Kraków. Tu przybywali wybitni artyści z Europy Zachodniej i tu kształciły się najwybitniejsze umysły. W Krakowie powstał też pierwszy warsztat architektoniczno-rzeźbiarski. W XV w. z inicjatywy króla Zygmunta Starego powołano do życia ośrodek, który dał początek polskiej sztuce renesansowej.
Rzeźba renesansu w Polsce
W Polsce szczególnie popularna była rzeźba nagrobkowa. Początkowo dominował nurt gotycki z dynamicznym ujęciem postaci, później zwrócono się w kierunku nagrobków wielokondygnacyjnych. Przykładem takiej piętrowej kompozycji jest nagrobek Zygmunta Starego wykonany przez Bartłomieja Berrecciego. W niszach umieszczone zostały postaci świętych, zaś śpiący król spoczywa na sarkofagu. W późniejszym czasie sprowadzono wiele nagrobków przyściennych (nagrobek w postaci łukowatej wnęki z wizerunkiem zmarłego), by zastąpić gotyckie sarkofagi. Ciekawym przykładem połączenia gotyckiego baldachimu z renesansową rzeźbą zmarłego jest nagrobek Baltazara z Promnic w Nysie.
 |
| Nagrobek Zygmunta Starego |
Artystą przez pewien czas działającym w Krakowie był Santi Gucci, autor nagrobków Stefana Batorego na Wawelu oraz Branickich w Niepołomicach. Z kolei rodzimym