Gustav Klimt urodził się w 1862 roku w Baumgarten w Austrii jako drugie z siedmiorga dzieci. Jego rodzina była uboga, mimo to otrzymał dobre akademickie wykształcenie. Dzięki stypendium ukończył Wiedeńską Szkołę Sztuk i Rzemiosł. Wcześnie podejmował się różnych prace dekoracyjnych, m.in. malował freski w budynkach użyteczności publicznej.
W 1888 roku został odznaczony Złotym Orderem Zasługi przez cesarza Franciszka Józefa w uznaniu dla jego pracy w Burgtheater w Wiedniu. Kolejnym zaszczytem było nadanie mu honorowego członkostwa Uniwersytetu w Monachium i Uniwersytetu w Wiedniu. W 1892 roku Klimt stracił ojca i brata, ta tragedia wywarła wpływ na jego twórczość, która stopniowo stawała się coraz bardziej osobista. Na początku lat 90. Klimt spotkał Emilie Floge, z którą połączył go związek na resztę życia, choć w tym czasie wiązał się też z innymi kobietami.
Klimt należał do propagatorów secesji. W 1897 roku oficjalnie zerwał z obowiązującymi w sztuce kanonami akademickimi i wraz z innymi artystami założył Stowarzyszenie Artystów Austriackich „Secesja”, które miało za zadanie organizować wystawy niekonwencjonalnych młodych artystów.
Pracował w swojej pracowni, gdzie nosił długie szaty i sandały. Lubił proste życie, nieco przypominające klasztorną regułę. Unikał przyjęć, nie gustował też w kawiarnianym życiu artystycznym. Dbał o swoją prywatność i choć angażował się w liczne romanse, starał się unikać skandali.
Zmarł w 1918 r. w Wiedniu.
Twórczość Gustava Klimta
Klimt miał ambicję stworzenia dzieła totalnego, wolnego od wszelkich konwencji. Programowo odrzucał obowiązujące kanony, uważając, że sztuka powinna być całkowicie wolna, zależna jedynie od inwencji artysty. Uważa się go za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli secesji i przywódcę wiedeńskiego modernizmu.
Szczególnym powodzeniem cieszył się w kręgu mieszczańskim. Wiele z jego prac to portrety mieszczanek. W jego twórczości bardzo ważne miejsce zajmują wizerunki kobiet, obrazy te często tchną erotyzmem i zmysłowością. Jednak artysta nie ograniczał się do tworzenia aktów. Kobiecość ma w jego pracach znaczenie symboliczne, jest przejawem cykliczności natury, nieustannego porządku narodzin i śmierci.
Ważnym źródłem inspiracji dla Klimta była sztuka azjatycka, kolory i figury układają się u niego w symboliczne wzory. Obrazy Klimta przypominają mozaiki. Artysta chętnie posługuje się spłaszczona formą, abstrakcyjnymi kształtami i złotą barwą.
Wybrane dzieła Gustava Klimta
„Alegoria sztuki egipskiej” (ok. 1890)
„Medycyna” (1900-1907)
„Judyta z głową Holofernesa” (1901)
„Las brzozowy” (1903)
„Róże wśród drzew” (ok. 1905)
„Pocałunek” (1907-1907)
„Drzewo życia” (1905-1909)
„Danae” (1907-1908)