 |
| Giovanni Boccaccio |
Giovanni Boccaccio żył w latach 1313-1375. Był nieślubnym dzieckiem francuskiej szlachcianki i kupca z Toskanii. Wychowywał się we Florencji. Kiedy ukończył 15 lat, przeniósł się do Neapolu, gdzie podjął studia prawnicze i kształcił się w handlu. Jednak nauka nie była jego pasją, później uważał te lata za zmarnowane, interesował się przede wszystkim literaturą i filozofią. Tą pasją zaraził go poznany w Neapolu wybitny poeta – Francesco Petrarca. Za swoich mistrzów uznawał Boccaccio Dantego, Tacyta i Liwiusza.
Mając lat 23 poznał Marię d'Aquino, nieślubną córkę króla. Zakochał się w niej i uczynił swoją muzą. W 1340 roku powrócił do Florencji i oddał się służbie publicznej, był szanowanym obywatelem i wpływowym politykiem. Nigdy się nie ożenił, miał jednak troje dzieci.
Zmarł w wieku 61 lat w Certaldo i tam też został pochowany.
Twórczość Boccaccia
Literatura była pasją Boccaccia, poświecił jej całe życie, pozostawiając po sobie bogaty dorobek. Pisał zarówno po włosku, jak i po łacinie. Jego wczesne utwory są raczej radosne i dotyczą głównie miłości. Po roku 1350 następuje wyraźna zmiana – artysta uderza w smutne i gorzkie tony. Być może był to wpływ twórczości Petraki, a może