 |
| Piotr Skarga/ jezuici-krakow.info |
Piotr Powęski, bo tak brzmiało prawdziwe nazwisko przyszłego kaznodziei, urodził się w 1536 roku w Grójcu. Wywodził się z tzw. szlachty zagrodowej. Anna i Michał Powęscy (nazwisko od wsi Powązki w ziemi sochaczewskiej) mieli sześcioro dzieci, z których Piotr był najmłodszy. Prawo posługiwania się herbem Powęża ród otrzymał dopiero za rządów króla Zygmunta III, a więc w czasie, gdy Skarga był zasłużonym kaznodzieją, zwolennikiem silnej władzy królewskiej. Prawdopodobne jest zatem, że jezuita, jak podejrzewała niechętna jego poglądom szlachta, wywodził się faktycznie z zamożniej rodziny chłopskiej.
W roku 1552 Skarga podjął studia na Akademii Krakowskiej i w 1555 r. uzyskał stopień bakałarza na Wydziale Filozoficznym. Później przeniósł się do Lwowa, gdzie w 1564 r. przyjął świecenia kapłańskie, a kilka lat później – w 1569 r. podczas podróży do Włoch – wstąpił do zakonu jezuitów w Rzymie. Po powrocie do kraju zajął się m.in. zakładaniem kolegiów jezuickich, najpierw w Polsce, później także na Litwie i Białorusi. Podejmował ponadto liczne inicjatywy charytatywne.
W latach 1579-1584 pełnił funkcję pierwszego rektora Akademii Wileńskiej. Później powrócił do Polski, by w 1588 r. objąć