Kazanie pierwsze
Piotr Skarga wygłasza to Kazanie do posłów zebranych na Mszy św. przed rozpoczęciem obrad Sejmu. Podkreśla, że powodzenie w rządzeniu zależy od woli Boga i radzi, by obrady rozpoczynać modlitwą o mądrość. Dzięki niej można zyskać sławę i szacunek, gwarantuje ona też pomyślność w podejmowanych działaniach. Ci, którzy uważają się za mądrych i nie proszą Boga o ten dar, są w błędzie – nie można ufać swojej mądrości.
Politycy posiadają mądrość ziemską (materialistyczne podejście do życia), którą Skarga nazywa bydlęcą. Używa też określenia „diabelska”, bo szatan nie chce, by ludzie troszczyli się o to, co będzie po śmierci.
Piotr Skarga wymienia zagrożenia, jakie mogą doprowadzić do upadku państwa polskiego. Są to: niezgoda, brak solidarności, kłótnie i spory między stanami, brak wzajemnego zaufania. Wiele szkód czyni brak dyscypliny pośród szlachty – z powodu bezkrólewia buntownicy namawiają do rokoszy, wszechobecna wolność szlachecka i brak kar powodują karygodne zachowania magnatów.
Wobec realnego zagrożenia ze strony Turcji, rządzącym Polską potrzebna będzie mądrość. Nie tylko ta, jaką zdobyli w wyniku ziemskich doświadczeń, ale przede wszystkim ta z nieba. O jej mocy przekonali się już starotestamentowy Józef i Mojżesz.
Kaznodzieja wymienia grzechy przeciwko mądrości. Są to: nierząd, nieczystość, pijaństwo, niespokojność, pycha, upór. Aby się ich wyzbyć, należy oczyścić sumienia i dokonać uczynków miłosiernych. Piotr Skarga radzi posłom pogłębianie wiedzy, ma to służyć lepszemu przyjęciu mądrości. Bóg w swoim miłosierdziu zapomina o popełnionych przez ludzi grzechach, dlatego należy nieustannie modlić się o Bożą mądrość. Europejscy sąsiedzi pogubili się, zapomnieli o Bogu pogrążeni w wojnach i kłopotach wewnętrznych. Potrzebna jest modlitwa za Ojczyznę, aby nie znalazła się w tej samej sytuacji.
Kazanie wtóre
W świecie nic nie jest trwałe ani nieśmiertelne. Nie ma lekarstwa na choroby Rzeczypospolitej, wśród których kaznodzieja wymienia: nieżyczliwość ku Ojczyźnie, niezgodę między sąsiadami, upadek religijności, osłabienie władzy królewskiej, niesprawiedliwe prawo. Należy powrócić do przykazania miłości i przełożyć je na życie codzienne. Jako przykład jego realizacji ks. Skarga przywołuje żywot Chrystusa. Taką miłością należy pałać do Ojczyzny.
Kaznodzieja podkreśla, że od posłów zależy życie mieszkańców kraju, dlatego powinni oni ponad wszystko miłować Ojczyznę, a jej interes przedkładać nad wszelkie inne sprawy. Korona wielokrotnie broniła naród, przede wszystkim strzegąc wiary katolickiej, dając wolność od rządów tyrańskich. A nierozsądni szlachcice sami sobie stali się tyranami. Ponadto Ojczyzna zapewniła obywatelom dostatek, ale Polacy źle rozporządzają bogactwami, nie potrafią także uszanować pokoju, organizują coraz to nowe bunty i rokosze. Wreszcie – Ojczyzna zapewniła wielu wojenną sławę, a i z niej Polacy nie potrafią uczynić pożytku.
Ksiądz Skarga porównuje Rzeczpospolitą do okrętu, który tonie. Wszyscy powinni rzucić się do ratowania go, zapomniawszy o swoich sprawach. Kaznodzieja przytacza przykład świętych, którzy miłowali swój naród: Mojżesza, Aoda, Samsona, Joaba, Neemiasza, Zorobabela, Matyjasza, Judyty i Hester. Potem dodaje, że poganie oddawali życie za Ojczyznę, podczas gdy katolicy działają na jej niekorzyść. Jeszcze raz powtarza, że posłowie przede wszystkim powinni służyć krajowi. Kazanie kończy się modlitwą.
Kazanie trzecie
W trzecim Kazaniu Piotr Skarga nawołuje do zgody i jedności. W tym celu przypomina słowa, jakimi Chrystus odezwał się do apostołów: stanowią oni jedno ciało i jednego