I. Zaimki osobowe w mianowniku (nominativ)
Zaimki osobowe w mianowniku odpowiadają na pytania: kto? co?
liczba pojedyncza (singular):
I - ja
you - ty
he - on
she - ona
it - to
liczba mnoga (plural):
we - my
you - wy
they - oni
Przykłady użycia zaimków w mianowniku:
I am ten years old.
You made it!
She likes chocolate.
Was he satisfied with the course?
It is going to rain.
We are happy to meet you.
Where are you going?
They can't swim.
II. Zaimki osobowe w formie dopełnienia
Ta grupa zaimków odpowiada na pytania innych przypadków niż mianownik, czyli:
dopełniacza – kogo? czego?
celownika – komu? czemu?
biernika – kogo? co?
narzędnika – z kim? z czym
miejscownika – o kim? o czym?
Zaimki osobowe w formie dopełnienia stosujemy też po przyimkach (at, for, to, with itd.)
liczba pojedyncza (singular):
I - me
you - you
he - him
she - her
it - it
liczba mnoga (plural):
we - us
you - you
they - them
Przykłady użycia zaimków w formie dopełnienia:
Do you know him? - Czy znasz go?
Why are yoy looking at me? - Dlaczego się na mnie patrzysz?
I love you. - Kocham Cię.
You can go with us. - Możesz iść z nami.
I'm going to phohe her later - Zamierzam zadzwonić do niej później.
W języku angielskim o zwierzętach i przedmiotach nieożywionych zawsze mówimy it (w liczbie mnogiej they / them). Wyjątkiem są sytuacje, w kórych chcemy podkreślić ważność danej rzeczy.
I like these trousers. I'll buy them. - Podobają mi się te spodnie. Kupię je.
Did you see my dog? I can't find it / him. - Widziałeś mojego psa? Nie mogę go znaleźć.
W języku angielskim nie występuje forma grzecznościowa Pan/Pani/Państwo. W konsekwencji do rozmówcy zwracamy się zawsze per ty, wy (you).
Przykład:
Can I use your pen? - możemy przetłumaczyć w zależności od kontekstu:
Czy mogę użyć twojego/waszego długopisu?
oraz
Czy mogę użyć Pani/Pana/Państwa długopisu?
Where are you going? (Gdzie idziesz/idziecie? lub Gdzie Pan/Pani/Państwo idą?)