Na terenie Zamojszczyzny w czasie okupacji niemieckiej była realizowana polityka zakładająca wysiedlenie milionów Słowian z terenów Europy Środkowo-Wschodniej i Wschodniej, która miała być realizowana przez kilkadziesiąt lat po wygraniu wojny przez III Rzeszę. Pierwsze wysiedlenia ludności Zamojszczyzny przeprowadzono już w 1941 roku. Miały one na celu zorientowanie się w reakcji ludności. Wysiedlono wtedy 2000 Polaków z miejscowości Brody Duże. Wysiedlenia miały, z punktu widzenia okupanta, istotną przyczynę. Na tereny wysiedlone zamierzano wprowadzić pierwiastek etnicznie obcy, czyli osadników niemieckich. Już w 1939 roku Heinrich Himmler został mianowany komisarzem Rzeszy d/s umocnienia niemieckości. Teren Zamojszczyzny był zaś terenem eksperymentu etnicznego, pierwszego etapu masowej kolonizacji niemieckiej.
Wysiedlenia
12 listopada 1942 roku Himmler wydał rozporządzenie wyznaczające obszar Zamojszczyzny pierwszym etapem osadniczym w Generalnym Gubernatorstwie. Polityka okupanta dążyła bowiem do umocnienia niemieckiego pierwiastka etnicznego i stworzenia tzw. „bastionów niemczyzny“.
Na przykładzie wysiedlenia z listopada 1942 Polaków mieszkającym we wsi Skarbieszów widać wyraźnie stosunek Niemców do wysiedlanej ludności. Pozwolono ludziom na zabranie bagażu podręcznego i kwoty 20 zł. Z matkami mogły zostać tylko dzieci do 6 miesięcy, pozostałych rozdzielano. Matki, ojców, dzieci, i innych członków rodziny umieszczano w innych obozach przejściowych, rozrywano rodziny aby je zniemczyć. Ludność wysiedlana dzielono na cztery kategorie:
- osoby do zniemczenia o nordyckich rysach
- osoby do pracy przymusowej
- osoby do pracy u nowych kolonistów
- dzieci do lat 14, które kierowano do „wiosek rentowych“
W czasie wysiedleń zdarzały się licznie przypadki prób ucieczki. Takie osoby zabijano.
Opór
Wobec represji, ludność Zamojszczyzny stawiła czynny opór, organizowany min. przez struktury Armii Krajowej. Kulminacyjnym momentem oporu było „powstanie zamojskie“, do walki z którym Niemcy rzucili zarówno żołnierzy Wermachtu, jak i żandarmerię wojskową. Między 23 czerwca a 15 sierpnia 1943 roku Niemcy przeprowadzili akcję przesiedleńczo-pacyfikacyjną „Werwolf“, która miała za zadanie zwalczenie oporu. W jej wyniku wysiedlono około 60 tysięcy Polaków z prawie 200 wsi. Większość z nich trafiła na roboty przymusowe do III Rzeszy. Reszta została umieszczona w obozie koncentracyjnym na Majdanku. Łącznie spacyfikowano około 1000 wiosek. W wielu z nich stosowano odpowiedzialność zbiorową rozstrzeliwując tysiące osób jednocześnie.