Adolf Eichmann urodził się 19 marca 1906 roku w Solingen w Nadrenii, a dzieciństwo spędził w Linzu. Był niemieckim, nazistowskim funkcjonariuszem odpowiedzialnym za holocaust. Był zbrodniarzem wojennym skazanym w procesie w Izraelu na karę śmierci przez powieszenie. Wykonawca planu tzw. „ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej”. Członek SS, SD i Gestapo.
Młodość
Młody Eichmann przeprowadził się z rodziną do austriackiego Linzu, gdzie chodził do szkoły. Miała wielu kolegów, w tym z rodzin żydowskich. Nie był pilnym uczniem w szkole. Jego matka umarła kiedy miała 32 lata i ojciec ponownie się ożenił z kobietą bardzo religijną. Warto wspomnieć, że nauczycielem historii Eichmanna był niejaki Leopold Potsch, którego uczniem w innych latach był Adolf Hitler.
Działalność przed wojną
Przed wojną należał do kilku związków i organizacji o charakterze antyżydowskim. Już wtedy, na fali, która w tamtym czasie opanowała Niemcy, krystalizowały się jego antysemickie poglądy. Tak jak ojciec był zwolennikiem skrajnie prawicowego i nacjonalistycznego światopoglądu. W 1932 wstąpił do austriackiej partii nazistowskiej za namową Ernsta Kaltenbrunnera, został przydzielony do SS Standarte 37 a potem został dowódcą jednostki zmotoryzowanej. W niedługim czasie wyjechał do Niemiec i wstąpił do niemieckiej SS. W 1933 Hitler został kanclerzem Niemiec a ruch nazistowski przybierał na sile szerząc antysemityzm i nienawiść do narodu żydowskiego. Eichmann wyrażał pogląd, że „Żydów łączą tylko pieniądze i byli oni w spisku przeciwko rasie aryjskiej”. W połowie lat 30-tych badał możliwości przesiedlenia Żydów do Palestyny lub jakiegoś innego zacofanego kraju. Współpracował z organizacjami syjonistycznymi badając szanse na wyrzucenie Żydów z Niemiec i przejęcie ich majątków.
Anschluss Austrii
12 marca 1938 roku rozpoczął się anschluss Austrii, czyli jej przymusowe włączenie do Rzeszy. Zaczął się też pogrom austriackich Żydów. Plądrowano sklepy, wyrzucano ludzi z mieszkań, wysyłano ich do KL Dachau oraz wdrożono tzw. ustawy norymberskie (pakiet nazistowskich ustaw rasowych z 1935 roku). Zadaniem Eichmanna było decydowanie kto ma zostać wysłany do obozu lub aresztowany. Jego głównym zadaniem było wyrzucenie Żydów z Austrii. Przejął, w imieniu Rzeszy, 40 tysięcy mieszkań żydowskich, a w luksusowym pałacu Rothschildów urządził swoją kwaterę. Założył w Wiedniu Żydowskie Centralne Biuro Emigracyjne, które umożliwiło ograbienie ludzi z godności i majątku oraz nakazywało natychmiastowy wyjazd z kraju. Jego działania terrorystyczne owiały go złą sławą już wtedy. Eichmannowi żyło się dobrze dzięki grabieży dokonanej na austriackich Żydach.
W 1938 roku 25 tysięcy Żydów zostało deportowanych w głąb Czech, a 16 tysięcy polskich Żydów zamieszkujących teren Rzeszy zostało odstawionych na granicę polsko-niemiecką. W sumie Eichmann zmusił do ucieczki z Rzeszy 128 tysięcy Żydów, którzy pozostawiali swe majątki w rękach pazernych nazistów.
Działalność po 1 września 1939 roku
Po ataku na Polskę Eichmann nadzorował wysiedlanie Polaków i Żydów z terenów, które należały do Niemiec przed I wojną światową, a w dużych miastach nadzorował tworzenie gett, czyli zamkniętych i strzeżonych dzielnic dla Żydów, których nie mogli opuszczać. Wysiedlał ludzi z terenów Wielkopolskich, aby zrobić miejsce dla osiedlanych tam Volksdeutschów. Transportował wysiedleńców w bydlęcych wagonach, w których często umierali, w warunkach urągających człowiekowi. Zmuszał ich do pozostawienia swoich majątków, rozdzielał rodziny. Ucieczka z transportu karana była śmiercią na miejscu, bez procesu, bez sądu. Nazista był jedynym sędzią, prokuratorem i katem.
Eichmann był inicjatorem „projektu Nisko”. Zamierzał w dystrykcie lubelskim Generalnego Gubernatorstwa utworzyć kolonię żydowską. Na Lubelszczyznę przesiedlił także tysiące Żydów z okolic Wiednia, Katowic czy terenu Moraw, aby tę kolonię zbudowali. Drążyli więc studnie. Jednak na skutek złych warunków higienicznych, chorób i brak lekarstw, projekt zakończył się niepowodzeniem.
Początki „ostatecznego rozwiązania”
W 1941 roku Generalny Gubernator Hans Frank ogłosił likwidację getta w Warszawie. Ponadto Eichmann zaczął akcję wysiedlania Polaków i Żydów z Kraju Warty. Jednocześnie kierownictwo nazistowskie stwierdziło, że głód nie jest dobrym rozwiązaniem pozbywania się Żydów z kraju. Sugerowano więc aby Żydów wytruć gazem, podobnie jak podczas „projektu eutanazja” mordowano gazem „życie niewarte życia” (jak to określali naziści) czyli chorych umysłowo, chorych psychicznie, cierpiących na rzadkie choroby ludzi. Akcja T4 pochłonęła ponad 200 tysięcy istnień ludzkich.
Konferencja w Wanessee
22 stycznia 1942 roku miała miejsce konferencja w Wanessee, na której podjęto plan zagłady narodu żydowskiego. Od tego momentu Eichmann był odpowiedzialny za wymordowanie milionów Żydów. Byli oni najpierw lokalizowani, potem wysyłani do obozów przejściowych, a ich majątki konfiskowane. Spory między agencjami wyniszczającymi Żydów doprowadziły do „kompromisu” tzw. eksterminacji przez pracę, zgodnie z hasłem „praca czyni wolnym”. Żydzi byli transportowani do obozów koncentracyjnych, obozów pracy, gdzie systematycznie wyniszczani, umierali. Byli mordowani strzałami z pistoletów, bici na śmierć kolbami karabinów, a nawet obcasami oficerskich butów. Byli zabijani w komorach gazowych, krematoriach. Wykonywano na nich eksperymenty „medyczne”, eksperymentowano z płodami ciężarnych kobiet, przeprowadzano zbrodnicze eksperymenty na dzieciach.
Dużą role odgrywał obóz kamuflażowy w Terezinie, skąd Żydzi byli wysyłani na Wschód, gdzie ginęli. Byli to zwłaszcza Żydzi z Niemiec. W zasadzie po konferencji w Wanessee Żydzie byli uśmiercani nieustannie. Codziennie mordowano tysiące ludzi. Naziści wymyślali coraz to nowe sposoby pozbywanie się „wrogów rzeszy”, jak nazywano naród żydowski, a „lekarze” nazistowscy wykonywali przerażające eksperymenty na ludziach.
Eichmann nadzorował całą operację. Prawdopodobnie osobiście nie zabijał, ale jeździł po obozach w całej Europie i wydawał polecenia. Był odpowiedzialny także za dostawy towaru np. cyjanowodoru do komór gazowych, miejsc zaopatrzenia, kontrolował stan i terminowość dostaw. Raportował bezpośrednio Heinrichowi Himmlerowi, który zażądał podania liczby zgładzonych. Eichmann szacował ją na 5,5 mln ludzi.
W drodze do komory gazowej. Auschwitz-Birkenau