Hans Frank - biografia, działalność

Hans Michael Frank urodził się 23 maja 1900 roku w Karlsruhe, jako syn średnio zamożnej niemieckiej rodziny. W dzieciństwie był dosyć chorowitym dzieckiem, budzącym obawy rodziców, jego zdrowia nie poprawiał zaś fakt częstych i licznych przeprowadzek rodziny. Małżeństwo jego rodziców rozpadło się, nim ukończył 18 lat.

Hans Frank był za młody, by brać udział w I wojnie światowej, w jej trakcie zginął jednak jego brat. Dopiero pod koniec wojny został powołany na wstępne szkolenie, którego nie zdążył ukończyć przed zawieszeniem broni. Od 1919 roku studiował prawo, jednocześnie zaś już w tym okresie związał się z partią DAP (Niemiecka Partia Robotników), do której wstąpił w tym samym roku. Już wkrótce DAP przekształciło się w NSDAP, której przywódcą był Adolf Hitler.

Po nieudanym puczu monachijskim (1923) Frank przejściowo zarzucił politykę i zajął się pracą prawnika w Monachium. Ostatecznie jednak w 1927 roku powrócił do NSDAP, stając się niejako „naczelnym adwokatem” nazistów. Był twórcą związków zrzeszających niemieckich prawników i sędziów wspierających nazizm. Jako jeden z najważniejszych przedstawicieli sądownictwa pracował nad reformą prawa na modłę nazistowskich założeń i ideologii. Był zaangażowany w pracę nad tzw. ustawami norymberskimi, ograniczającymi drastycznie prawa Żydów w Niemczech.

W roku 1939, po ostatecznym podziale ziem polskich pomiędzy ZSRR i III Rzeszą Frank został mianowany zarządcą Generalnej Gubernii - kadłubowej "autonomii" polskiej pod okupacją niemiecką. Frank zabrał się do pracy we właściwym dla siebie stylu, wprowadzając się na Zamek Wawelski w Krakowie. Tytułował się ironicznie "królem Polski". Rządy Hansa Franka w GG to okres wyzysku ekonomicznego polskiej ludności, połączonego z terrorem i eksterminacją ludności. Sam Frank był znany z tego, że główną kwestią, jaka go obchodziła, były własne interesy. Chciał uczynić z Generalnej Gubernii wzorcowy przykład terytorium okupowanego, jednocześnie zaś potajemnie grabił Polaków z kosztowności i dzieł sztuki. Samych Polaków Frank traktował jedynie jako narzędzia do realizacji swoich celów, utrzymując ich przy życiu, ale brutalnie tłumiąc wszelkie próby oporu.

W roku 1945, w wyniku ofensywy wojsk sowieckich Kraków został wyzwolony, a Frank uciekł w głąb Rzeszy. Nie udało mu się jednak ukryć na długo. Schwytany, był jednym z oskarżonych w procesie norymberskim. Skazany na wyrok śmierci, podobno przed śmiercią przeżył nawrócenie i żałował za popełnione przez siebie zbrodnie. Wyrok wykonano przez powieszenie 16 października 1946 roku w Norymberdze.