Oskar Schindler jest jednym z najsłynniejszych symboli pomocy Żydom podczas II wojny światowej. Ów niemiecki przemysłowiec uratował swoimi działaniami życie setek ludzi. Jednocześnie jednak, co ciekawe, jego życie nie przypomina żywotu bohatera. Interesujące jest to, że sam Schindler przed wojną był osobą o raczej niepochlebnej opinii.
Oskar Schindler urodził się 28 kwietnia 1908 roku w Svitavach, (ówcześnie Zwittau), na terytorium Austro-Węgier. Pochodził z rodziny kupieckiej o dosyć dużym majątku, która jednak gwałtownie zubożała na skutek kryzysu po I wojnie światowej i drugiego, w latach 30. Schindler w okresie międzywojennym starał się odbudowywać rodzinną potęgę gospodarczą. Jednocześnie zaś był gorącym orędownikiem sprawy niemieckiej w Czechosłowacji, co spotykało się oczywiście z niechęcią i szykanami władz.
W pierwszych latach panowania Adolfa Hitlera Schindler aktywnie współpracował z nazistami. Był jednym z najzagozalszych orędowników przyłączenia do Rzeszy Sudetów czechosłowackich. W roku 1938 i 1939 należał prawdopodobnie do niemieckich bojówek dywersyjnych, tworzonych przeciw Polakom i Czechom. Raczej pewne są też jego powiązania z niemieckim wywiadem wojskowym – Abwehrą. W uznaniu za swoją działalność po zwycięstwie nad Polską w roku 1939 dostał w zarząd byłą polską fabrykę emalii w Krakowie (w 1940 roku, po reorganizacji nazwaną przez niego Deutsche Emaillewarenfabrik). Fabryka Schindlera była potężnym zakładem produkującym różnego rodzaju naczynia, głównie na potrzeby armii niemieckiej.
Schindler miał opinię hedonisty, pijaka i kobieciarza, notorycznie zdradzającego żonę. Tym bardziej interesująca jest zmiana, jaka zaszła w nim po przejęciu fabryki w Krakowie. Większość jej pracowników była Żydami z przylegającego getta, stanowiąc praktycznie niewolniczą siłę roboczą. Za swoją robotę dostawali jedynie symboliczne wynagrodzenie, niewystarczające nawet na kupienie tak podstawowych produktów jak żywność. Żydowskie getto w Krakowie przylegało niemal do fabryki, stąd też napływ owych niewolników był niemal nieograniczony.
Niespodziewanie Schindler zaczął interesować się swoimi pracownikami, potem zaś zaczął dbać o ich los. Źródła twierdzą, że uderzyła go bieda i beznadziejność życia pracowników w getcie. Początkowo zakład zatrudniał wielu Polaków, którzy jednak zostali zastąpieni żydowskim personelem - zatrudnienie w fabryce, mimo że było pracą niewolniczą, zapewniało pewien stopień ochrony w getcie. Używając swoich koneksji zaczął zapewniać im lepsze warunki życia i wyżywienie. W roku 1943 żydowskie getto w Krakowie było stopniowo likwidowane, a mieszkający tam Żydzi zabijani lub wywożeni w transportach do Oświęcimia. Schindler dowiedział się o tym z wyprzedzeniem i próbował przeciwdziałać wywózkom. Chronił również zatrudnionych w fabryce i ich rodziny przed wywózką do obozów śmierci. Niemiecki fabrykant utworzył specjalną listę pracowników niezbędnych do pracy w fabryce, zawierającą nazwiska Żydów, po czym przedstawił ją niemieckim władzom, argumentując, że wywiezienie ich spowoduje przestoje w produkcji. Setki pracowników fabryki zawdzięcza życie właśnie małemu wpisowi na „liście Schindlera".
Po wojnie Schindler przejściowo wyemigrował do Argentyny, nie odniósłszy tam jednak sukcesów powrocił do Niemiec. Do konca życia utrzymywał kontakt z uratowanymi więźniami. Zmarł ostatecznie w roku 1974. Pochowany w Izraelu, w Jerozolimie. W roku otrzymał tytul „Sprawiedliwy wśród narodów świata”.