Eurokomunizm jest jednym z nurtów komunizmu powstałym na skutek ewolucji ruchu komunistycznego, głównie w krajach Europy Zachodniej.
Narodziny tej ideologii datuje się na lata 70. XX wieku. Po raz pierwszy sformułowania „eurokomunizm” użył w 1967 r. włoski dziennikarz F. Barbieri, który tym mianem określił strategię polityczną, jaką w tym czasie przyjęła Włoska Partia Komunistyczna.
W 1974 roku 19 partii komunistycznych zaaprobowało ustalenie, iż doktryna marksizmu-leninizmu nie stanowi podstawy funkcjonowania tych partii. Przyjęto ponadto regułę samodzielności i niezależności partii komunistycznych.
Zwolennicy eurokomunizmu uznali, że odrzucają ideę dyktatury proletariatu wraz z rewolucją, aprobując zasady demokracji. Uznano, że hasło walki klas zostani zniesione na rzecz poparcia idei solidaryzmu wszystkich klas. W tzw. Manifeście Eurokomunizmu, ogłoszonym w 1975 roku, poddano krytyce realny socjalizm oraz doktrynę marksizmu i leninizmu, zobowiązano się także do umieszczenia w swoich programach zasady nienaruszalności zasad demokracji politycznej, deklarację popierania rządów parlamentarnych, respektowania praw i wolności obywateli zagwarantowanych w konstytucji, a także umożliwienia działalności partiom opozycyjnym. Tym samym eurokomunizm pod względem ideowym zbliżył się do socjaldemokracji.