Karl Heinrich Marx urodził się 5 maja 1818 roku w Trewirze w rodzinie zasymilowanego rabina. W 1835 roku rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie w Bonn, a rok później przeniósł się na Uniwersytet Berliński. Tam przystąpił do grupy „lewicowych heglistów”. Obronił pracę doktorską o teoriach atomistycznych Demokryta i Epikura na Uniwersytecie w Jenie w 1840 roku. W 1842 roku został redaktorem naczelnym „Gazety Reńskiej”. Wówczas ewoluowały jego poglądy od idealizmu do materializmu oraz odstąpienie od demokratyzmu na rzecz komunizmu, interesował się też wtedy ekonomią polityczną oraz wolnością prasy.
W 1844 roku poznał Fryderyka Engelsa, obaj brali udział w życiu politycznym Paryża i razem opracowywali idee komunizmu. Pierwszym wspólnym pismem była Święta rodzina, czyli krytyka krytycznej krytyki. W Brukseli Marks zaangażował się w tworzenie Związku Komunistów, którego działaczem został wraz z Engelsem w 1847 roku. Obaj stworzyli program związku, który wydali w 1848 roku pod tytułem Manifest partii komunistycznej. Zajął się ekonomią polityczną i historią. Napisał Osiemnasty brumaire’a Ludwika Bonaparte (1852), Przyczynek do krytyki ekonomii politycznej, Kapitał (1867). W 1864 roku Marks założył Międzynarodowe Stowarzyszenie Robotników – Pierwszą Międzynarodówkę. Zmarł 14 marca 1883 roku w Londynie.
Poglądy:
1) założyciel tzw. socjalizmu naukowego,
2) wpływ filozofii Hegla
3) identyczność „bytu” i „myślenia”
4) historyczny materializm w pojmowaniu dziejów
5) teoria wyzysku – pomieszanie terminów pracodawcy i pracobiorcy, to robotnik daje swoją pracę, siły, więc jest pracodawcą
6) teoria katastrof – upadek kapitalistycznego ustroju jako efekt ciągłego wzrostu klasy robotniczej i coraz bardziej zaostrzających się kryzysów
7) zwolennik odbudowy niepodległej Polski i kresu wpływów Imperium Rosyjskiego na stosunki wewnętrzne Niemiec
8) praca to jedyne źródło wartości.