Centralizacja polega na skupieniu władzy w rękach niewielkiej grupy społecznej lub partii politycznej w ramach organów centralnych. Połączona jest ze stałym kontrolowaniem władzy na szczeblu lokalnym. Jest charakterystyczna dla ustroju państw totalitarnych.
Założenia
Charakteryzuje ją również zależność osobowa i służbowa oraz odsunięcie instytucji społecznych od udziału w sprawowaniu władzy. Zaletą centralizacji jest ułatwione kierowanie daną strukturą np. państwem w sytuacjach zagrożeń, konfliktów i kryzysów politycznych.
W założeniu centralizacja ma pozwolić na łatwiejsze znalezienie wspólnych rozwiązań, zrealizowanie większych celów, zbierania i analizowania większej ilości danych, stawiania bardziej dalekowzrocznych prognoz, mobilizowania większych zasobów, np. ludzkich, zwłaszcza w sytuacjach kryzysowych. Centralizacja może spowodować jednak np. zanik aktywności i samodzielności danej społeczności i ograniczyć możliwości jej działania do roli wykonawczej, rozbudowanie aparatu administracji, zwiększenie biurokracji.
Przykłady
Centralizacja nadaje się idealnie do zastosowania w aparacie administracji wojskowej.
Przykładami państw o scentralizowanej strukturze administracji publicznej są Grecja oraz Holandia.