W każdym państwie muszą być ustalone pewne relacje w ramach struktur funkcjonujących na jego terytorium - przede wszystkim dla wyznaczenia uprawnień, rozgraniczenia kompetencji i wyznaczenia roli - co jest niezbędne dla utrzymania ładu społeczno-politycznego. Jednym z ważniejszych problemów jest kwestia ustalenia stosunków na linii państwo-Kościół.
Stosunki te mogą być regulowane na różnoraki sposób. Kwestia rozgraniczenia lub złączenia religii i reprezentującego ją Kościoła od państwa może odbywać się zgodnie z zapisem w konstytucji (lub innych aktach prawnych) danego kraju, która określa charakter państwa jako wyznaniowy lub laicki, a także wyznacza miejsce wyznania w polityce państwa. Problem ułożenia stosunków Kościoła z państwem może się również odbyć na podstawie zawarcia konkordatu (w szerszym rozumieniu tego terminu), czyli umowy między władzami państwowymi a władzą kościelną.
Na przestrzeni dziejów relacje państwo-Kościół układały i kształtowały się różnie, obecnie większość państw ma świecki charakter i raczej dąży do formalnego rozdzielenia religii od struktur państwowych.
Istnieją dwa modele stosunków państwo-Kościół – państwo laickie (z podziałem na podrodzaje) i państwo wyznaniowe.