Państwo, gdzie funkcjonuje system rządów, w którym władza skoncentrowana jest w ręku przywódcy i jego najbliższego otoczenia (charyzmatycznego lidera i/lub elit), a wykonywana za pomocą rozkazów, nakazów, sankcji karnych. Władza obejmowana jest najczęściej przez zamach stanu. Ważną rolę w tym systemie rządzenia odgrywa aparat przymusu (cenzura, policja polityczna i armia), który służy do tłumienia wszelkich przejawów opozycji i prób wyrażania niezadowolenia (policyjna inwigilacja, represjonowanie przeciwników politycznych).
To reżim polegający na odrzuceniu społecznego egalitaryzmu z czym wiąże się nieprzestrzeganie praw człowieka, potępianie zasad demokracji, wolnych wyborów i pluralizmu oraz brak wolności słowa, możliwości zawiązywania stowarzyszeń i zwoływania zgromadzeń, zmuszanie społeczeństwa do bierności w życiu politycznym państwa.
System autorytarny, w przeciwieństwie do systemów totalitarnych, nie posiada jakiejś uniwersalnej ideologii – jest w swoich celach pragmatyczny - państwa autorytarne bardzo często funkcjonują pod rządami wojskowych, dla których władza jest realizacją określonej wizji porządku. Najważniejszą zasadą dla rządzącego jest jednak pierwszeństwo interesu państwa wobec interesów poszczególnych grup i jednostek.
Do państw autorytarnych zaliczyć można Polskę za rządów Józefa Piłsudskiego czy Hiszpanię pod wodzą Francisco Franco.
Formy państwa autorytarnego
Formy państwa autorytarnego:
1. autorytaryzm nieskonsolidowany – występuje w państwach w których istnieją pozory rywalizacyjnych wyborów i ograniczona opozycja. Mogą tam zorganizować się siły demokratyczne i przejąć władzę, na skutek prowadzenia nieudolnych rządów przez jednostki autorytarne.
2. autorytaryzm skonsolidowany – przykładem tej formy rządów może być komunizm lub faszyzm, zaś cechuje ją konieczność utrzymania ładu społecznego za wszelką cenę; przyporządkowanie jednostek szerszym grupom społecznym - klasie, narodowi, rasie; zanegowanie demokracji; koncentracja władzy.
