i przypomnienie krwawej ofiary Chrystusa na krzyżu, a nie jako realne przeistoczenie chleba i wina w ciało i krew Jezusa. Nie uznają również kultu świętych oraz odrzucają prawdę o niepokalanym poczęciu i wniebowzięciu Maryi.
Każdy lokalny zbór Wolnych Chrześcijan jest zborem autonomicznym. Żeby mógł być utworzony nowy zbór, potrzeba co najmniej 15 ochrzczonych i wierzących osób. Jeśli jest ich mniej, wierni tworzą placówkę, która podległa najbliższemu zborowi. Zbory lokalne mogą łączyć się w większe organizmy, czego przykładem jest Kościół Wolnych Chrześcijan w RP. Brak jest jednak centralnych organów i hierarchii na skalę ogólnoświatową.
Każdym zborem kierują Starsi zwani Radą Braterską. Jeden z nich zostaje wybrany przez wspólnotę na przełożonego i nosi wówczas tytuł Prezbitera Zboru.
Wolni Chrześcijanie w Polsce
Pierwszy zbór wolnych chrześcijan powstał z inicjatywy Józefa Mrózka (głównego propagatora braci plymucckich na ziemiach polskich) w 1909 r. w Trzcianowicach koło Cieszyna. Prawdziwy rozkwit ruchu nastąpił jednak w latach 20-tych, kiedy założono wspólnoty w Krakowie, Tarnowie, Nowym Sączu, Lublinie, Piotrkowie Trybunalskim i Nierodzimiu.
Obecnie istniejący Kościół Wolnych Chrześcijan w RP zarejestrowano w 1981 r. Liczy on około 3 tysięcy członków. Większość z nich zamieszkuje województwo śląskie. Wcześniej bracia plymuccy skupiali się m.in. w Zrzeszeniu Zwolenników Nauki Pierwotnych Chrześcijan, a później w Związku Wolnych Chrześcijan.
Główna siedziba Kościoła Wolnych Chrześcijan w RP znajduje się w Katowicach. Przewodniczącym Rady Kościoła jest Jerzy Karzełek.