Prorocy Więksi
Izajasz
Był najprawdopodobniej arystokratą i rodowitym mieszkańcem Jerozolimy. Być może był spokrewniony z rodziną królewską. Zajmuje pierwsze miejsce wśród proroków i jest uważany za największego proroka mesjańskiego. Swoja misję rozpoczął w 739 r. przed Chr., a jej inauguracją była wizja w Świątyni. Żydowska legenda głosi, że poniósł śmierć męczeńską za czasów Manassesa. Działał przez ponad 40 lat. Miał swoich kontynuatorów - mówi się o szkole izajańskiej, która istniała do V w. przed Chr. Dlatego powszechnie uznaje się, że księga nazwana imieniem Izajasza miała tak naprawdę kilku autorów i dzieli się ją na trzy części. Św. Hieronim nazwał św. Izajasza „ewangelistą wśród proroków”. Współczesny Izajaszowi był prorok Micheasz.
Jeremiasz
O Jeremiaszu wiemy najwięcej spośród wszystkich proroków, gdyż jego księga zawiera liczne fragmenty wyznań osobistych oraz elementy autobiografii. Pochodził z Anatot, miasteczka położonego ok. 6 km. od Jerozolimy. Jego ojciec, Chilkasz , był kapłanem. Jeremiasz został powołany w 626 r. i działał aż do upadku Jerozolimy (choć niektóre fragmenty wskazują, że swoją misję prorocką spełniał później także w Egipcie). Spisane proroctwo Jeremiasza, czyli Księga, ma kilku autorów. Jego sekretarzem i przyjacielem był Baruch, którego Księga również należy do kanonu Starego Testamentu.
Ezechiel
Działał w VI wieku przed Chr., w czasach załamania się Judy i upadku Jerozolimy. Swoją misję kierował przede wszystkim do wygnańców w Babilonie, gdzie sam zresztą został uprawodzony. Pochodził z rodu kapłańskiego i sam pełnił urząd kapłański. Prorokował do 570r. Data i rodzaj śmierci Ezechiela pozostają nieznane.
Daniel
O Danielu jedyne informacje, jakie posiadamy, czerpiemy z księgi zatytułowanej jego imieniem. W Biblii Hebrajskiej został zaliczony do zbioru "pism", a nie do ksiąg prorockich. Pochodził z Judy, z wybitnego rodu. Kiedy dostał się do niewoli babilońskiej, gdzie na dworze władcy zajmował wybitne stanowisko. Odznaczał się zdolnością tłumaczenia snów, co przysporzyło mu sympatię króla.
Prorocy Mniejsi
Amos
Najwcześniejszy z proroków starotestamentowych, którego proroctwa zachowały się w formie księgi. Działał w VIII wieku, za panowania króla Ozjasza z Judy oraz Jeroboama II z Izraela. Był pasterzem i hodowcą drzew figowych z Tekoa w Judzie, niemniej swoją misję wykonywał wyłącznie na terenie państwa północnego.
Ozeasz
Podobnie jak Amos działa w VIII wieku, ale był od niego nieco młodszy i swoje proroctwa głosił podczas końcowych lat rządów Jeroboama II - ok. 745-725 przed Chr. Mieszkał i prorokował w królestwie północnym i był człowiekiem o wysokiej pozycji społecznej. W księdze opisuje swoje małżeństwo z nierządnicą Gomer - jest to najprawdopodobniej opis rzeczywistego związku, a nie metafora.
Micheasz
Pochodził z Moreszet i wychował w środowisku wiejskim. Jego działalność datuje się na lata 740 - 687 przed Chr., czyli swoje proroctwa głosił niemal równolegle z prorokiem Ozeaszem i Izajaszem. Z Księgi Jeremiasza (Jr 26, 18-20) wynika, że działalność Micheasza była skuteczna i odegrała dużą rolę w reformie religijnej za czasów króla Ezechiasza. Micheasz swoją misję nakierował przede wszystkim na Judę, choć w jego mowach pojawiały się również wzmianki dotyczące Izraela. Jego mowy zostały spisane najprawdopodobniej jeszcze za życia proroka. Teksty Księgi Micheasza znalazły również zastosowanie w Nowym Testamencie.
Sofoniasz
Ród Sofoniasza wywodził się od niejakiego Ezechiasza, więc być może Sofoniasz był powiązany z rodziną królewską. Prorok był Judejczykiem i działał za czasów Jozjasza, ale prawdopodobnie jeszcze przed reformą religijną - ok. 640-630 r. przed Chr. Więcej szczegółów jego biografii pozostaje nieznanych.
Nahum
Nie wiadomo praktycznie nic o Nahumie, gdyż miasto z którego miał pochodzić (Elkosz) nie zostało zidentyfikowane. Jego imię stanowi skrót imienia Nechemiah ( „Jahwe pociesza”). Dokładna datacja jego działalności jest trudna do ustalenia, niemniej swoje mowy wygłaszał w VII w. przed Chr. Przypuszcza się także, że sam spisał swoją księgę ok. 620-612. Był utalentowanym poetą, a jego słowa wskazują na żarliwy patriotyzm.
Habakuk
W rzeczywistości nic nie wiadomo o osobie tego proroka. Jego imię pochodzi od słowa hambakuku z jęz. asyryjskiego i oznacza roślinę jadalną. Przypuszcza się, że działał w tym samym czasie co Jeremiasz. W Księdzę Daniela pojawia się prorok o imieniu Habakuk, ale chodzi o zupełnie inną osobę.
Aggeusz
Działał po powrocie pierwszej grupy z niewoli Babilońskiej w 538 r. Gorąco zalecał i popierał zadanie odbudowy świątyni jerozolimskiej; wzmianka na ten temat znajduje się w Księdze Ezdrasza (Ezd 5,1; Ezd 6,14). Nie mamy jednak więcej wiadomości o Aggeuszu. Wszystkie jego proroctwa są datowane na 520 r. przed Chr.
Zachariasz
Prorok współczesny Aggeuszowi. Najprawdopodobniej był także kapłanem. Jego wyrocznie datuje się na lata 520-518 przed Chr. O jego osobie nie wiadomo właściwie nic. Podobnie jak Aggeusz, w swoich proroctwach nawoływał do odbudowy Świątyni, ale głosił również potrzebę narodowej reorganizacji i przypominał o wymogach rytualnej czystości oraz moralności. Zajmował się również zagadnieniami o charakterze eschatologicznym. O jego działalności wspomina Ezdrasz (Ezd 5,1 i Ezd 6,14), określając go jako syna Iddo. Słowa Zachariasza były kilkakrotnie przytaczane w Nowym Testamencie przy opisie męki Chrystusa.
Malachiasz
Hebrajskie imię autora brzmi Maleaki i jest najprawdopodobniej skróconą formą słowa Maleakjah („poseł Jahwe”). Niektórzy współcześni egzegeci twierdzą, że księga jest anonimowa, a imię autora to po prostu ogólne określenie proroka jako wysłannika Bożego, a nie imię własne. Tym bardziej, że nie wiemy nic o życiu Malachiasza czy jego rodzinie. Przypuszcza się, że pełnił swoją misję w okresie perskim, w I poł V w. Jego słowa są cytowane w Nowym Testamencie.
Abdiasz
Nie wiele wiadomo o proroku Abdiaszu, ale był na pewno człowiekiem o poglądach skrajnie nacjonalistycznych. Imię Abidasz to z hebr. Czciciel Jahwe. Jego Księga jest najkrótszą księgą Starego Testamentu; składa się z jednego rozdziału i 21 wersetów.
Joel
Był powygnaniowym prorokiem z Judy. Działał najprawdopodobniej pod koniec Vw. przed Chr. na terenie Jerozolimy Utrzymywał kontakty z przedstawicielami warstwy kapłańskiej, być może sam był kapłanem.
Jonasz
Księga proroka Jonasza nie znalazła się w Biblii Hebrajskiej i należy do ksiąg deuterokanonicznych. Samo imię Jonasz oznacza "Gołąb". Według informacji zawartych w Księdze był on synem Amittaja. Jonasza można utożsamić z prorokiem Jonaszem z Gat ha-Chefer, który żył w VIII wieku, za czasów króla izraelskiego Jeroboama II. Treść Księgi ma wydźwięk dydaktyczny i nie jest autobiografią proroka.