Prorocy Więksi
Był najprawdopodobniej arystokratą i rodowitym mieszkańcem Jerozolimy. Być może był spokrewniony z rodziną królewską. Zajmuje pierwsze miejsce wśród proroków i jest uważany za największego proroka mesjańskiego. Swoja misję rozpoczął w 739 r. przed Chr., a jej inauguracją była wizja w Świątyni. Żydowska legenda głosi, że poniósł śmierć męczeńską za czasów Manassesa. Działał przez ponad 40 lat. Miał swoich kontynuatorów - mówi się o szkole izajańskiej, która istniała do V w. przed Chr. Dlatego powszechnie uznaje się, że księga nazwana imieniem Izajasza miała tak naprawdę kilku autorów i dzieli się ją na trzy części. Św. Hieronim nazwał św. Izajasza „ewangelistą wśród proroków”. Współczesny Izajaszowi był prorok Micheasz.
O Jeremiaszu wiemy najwięcej spośród wszystkich proroków, gdyż jego księga zawiera liczne fragmenty wyznań osobistych oraz elementy autobiografii. Pochodził z Anatot, miasteczka położonego ok. 6 km. od Jerozolimy. Jego ojciec, Chilkasz , był kapłanem. Jeremiasz został powołany w 626 r. i działał aż do upadku Jerozolimy (choć niektóre fragmenty wskazują, że swoją misję prorocką spełniał później także w Egipcie). Spisane proroctwo Jeremiasza, czyli Księga, ma kilku autorów. Jego sekretarzem i przyjacielem był Baruch, którego Księga również należy do kanonu Starego Testamentu.
Ezechiel
Działał w VI wieku przed Chr., w czasach załamania się Judy i upadku Jerozolimy. Swoją misję kierował przede wszystkim do wygnańców w Babilonie, gdzie sam zresztą został uprawodzony. Pochodził z rodu kapłańskiego i sam pełnił urząd kapłański. Prorokował do 570r. Data i rodzaj śmierci Ezechiela pozostają nieznane.
Daniel
O Danielu jedyne informacje, jakie posiadamy, czerpiemy z księgi zatytułowanej jego imieniem. W Biblii Hebrajskiej został zaliczony do zbioru "pism", a nie do ksiąg prorockich. Pochodził z Judy, z wybitnego rodu. Kiedy dostał się do niewoli babilońskiej, gdzie na dworze władcy zajmował wybitne stanowisko. Odznaczał się zdolnością tłumaczenia snów, co przysporzyło mu sympatię króla.
Prorocy Mniejsi
Amos
Najwcześniejszy z proroków starotestamentowych, którego proroctwa zachowały się w formie księgi. Działał w VIII wieku, za panowania króla Ozjasza z Judy oraz Jeroboama II z Izraela. Był pasterzem i hodowcą drzew figowych z Tekoa w Judzie, niemniej swoją misję wykonywał wyłącznie na terenie państwa północnego.
Ozeasz
Podobnie jak Amos działa w VIII wieku, ale był od niego nieco młodszy i swoje proroctwa głosił podczas końcowych lat rządów Jeroboama II - ok. 745-725 przed Chr. Mieszkał i prorokował w królestwie północnym i był człowiekiem o wysokiej pozycji społecznej. W księdze opisuje swoje małżeństwo z nierządnicą Gomer - jest to najprawdopodobniej opis rzeczywistego związku, a nie metafora.
Micheasz
Pochodził z Moreszet i wychował w środowisku wiejskim. Jego działalność datuje się na lata 740 - 687 przed Chr., czyli swoje proroctwa głosił niemal równolegle z prorokiem Ozeaszem i Izajaszem. Z Księgi Jeremiasza (Jr 26, 18-20) wynika, że działalność Micheasza była skuteczna i odegrała dużą rolę w reformie religijnej za czasów króla Ezechiasza. Micheasz swoją misję nakierował przede wszystkim na Judę, choć w jego mowach pojawiały się również wzmianki dotyczące Izraela. Jego mowy zostały spisane najprawdopodobniej jeszcze za życia proroka. Teksty Księgi Micheasza znalazły również zastosowanie w Nowym Testamencie.
Sofoniasz
Ród Sofoniasza wywodził się od niejakiego Ezechiasza, więc być może Sofoniasz był powiązany z rodziną królewską. Prorok był Judejczykiem i działał za czasów Jozjasza, ale prawdopodobnie jeszcze przed
