Król Dawid - biografia, znaczenie

Dawid był synem Jessego. Jego imię oznacza „ukochany przez Jahwe”. Był królem Judy i Izraela, panował w latach 1010-970 przed Chr. Dawidowi przypisuje się autorstwo 73 psalmów. Po śmierci Dawida panowanie objął jego syn, Salomon.

Z rodu Dawida wywodził się Jezus Chrystus, zgodnie z przepowiedniami proroków:

Oto nadejdą dni - wyrocznia Pana - kiedy wzbudzę Dawidowi Odrośl sprawiedliwą. Będzie panował jako król, postępując roztropnie, i będzie wykonywał prawo i sprawiedliwość na ziemi. (Jr 23,5)

Określenie „Odrośl” było używane jako tytuł mesjański w Starym Testamencie. Występuje również w Nowym Testamencie w Apokalipsie św. Jana (Ap 5,5) oraz:

Ja, Jezus, posłałem mojego anioła, by wam zaświadczyć o tym, co dotyczy Kościołów. Jam jest Odrośl i Potomstwo Dawida, Gwiazda świecąca, poranna. (Ap 22,16)

Postać Dawida pojawia się po raz pierwszy w 1. Księdze Samuela, kiedy to Samuel, prorok i sędzia Izraelitów, został posłany do domu Jessego Betlejmity przez Boga. Jahwe powiedział Samuelowi, że wśród synów Jessego upatrzył sobie króla. Samuel spełnił polecenie Pana, udał się do Betlejem i tam prywatnie namaścił świętym olejem Dawida na króla. Później namaszczenie zostało już powtórzone oficjalnie przez Judejczyków (2 Sm 2,4). Ten obrzęd stał się zwyczajem wśród królów żydowskich, którzy zaczęli być nazywani mesjaszami („namaszczonymi”).

Dawid początkowo dołączył do dworu króla Saula i został jego giermkiem, zajmował się grą na cytrze, dzięki której odpędzał złego ducha nękającego władcę. Zaprzyjaźnił się z synem Saula, Jonatanem i poślubił córkę Saula, Mikal.

Jednym z najbardziej znanych epizodów z życia Dawida była jego walka z Goliatem. Dawid jako jedyny z armii Saula podjął wyzwanie rzucone przez potężnego Filistyna i zwyciężył pojedynek, strzelając z procy kamieniem. To wydarzenie miało wskazywać na wyższość łaski i powołania Bożego Dawida nad silnymi muskułami i ogromnym ciałem Goliata.

Saul był zazdrosny o zwycięstwo Dawida nad Goliatem oraz liczne wygrane walki z Filistynami. Doszło do konfliktu i Dawid musiał uciekać. Przez długi czas nie mógł osiąść w jednym miejscu, gdyż Saul i jego podwładni czyhali na życie Dawida, a donosiciele informowali, gdzie w danej chwili przebywa. Był m.in. w Nob, u Akiszy (króla Gat), w Adullam i Mispe, w Keili oraz na pustyni. Saul zaprzestał pościgu za Dawidem dopiero, kiedy Filistyni wdarli do kraju.

W 1 Księdze Samuela zostało opisane dziwne spotkanie Dawida i Saula w jaskini Engaddi. Dawid miał wówczas okazję zabić króla, ale nie uczynił tego, okazując Saulowi szacunek jako pomazańcowi Bożemu:

Dawid odezwał się do Saula: Dlaczego dajesz posłuch ludzkim plotkom, głoszącym, że Dawid szuka twej zguby? Dzisiaj na własne oczy mogłeś zobaczyć, że Pan wydał cię w jaskini w moje ręce. Namawiano mnie, abym cię zabił, a jednak oszczędziłem cię, mówiąc: Nie podniosę ręki na mego pana, bo jest pomazańcem Pańskim. (1 Sm 24, 10-11)

Pomimo zapewnień Saula, że nie będzie już ścigał Dawida, ten zdecydował się schronić w ziemi filistyńskiej i został sługą króla Akisza. Dawid chciał walczyć po jego stronie przeciwko Saulowi, ale książęta filistyńscy bali się zdrady Dawida, więc nie przyjęli takiej propozycji.

Wojska filistyńskie wyruszyły przeciwko armii Saula, który zginął w walce. Został zamordowany także jego syn Jonatan. Dawid mógł w tej sytuacji spokojnie objąć tron. Zostaje jednak wyłącznie królem Judy, gdyż inne pokolenia, które same siebie nazywały Izraelem, wybrały własnego króla – Iszbaala (syn Saula). Dawid założył własną stolicę w Chebron i królował stamtąd przez siedem lat. W tym czasie stoczył wiele bitew.

Przez pewien

Polecamy również:

  • Adam i Ewa

    Imię Ewa zostaje nadane przez Adama dopiero po popełnieniu grzechu pierworodnego. W hebrajskim brzmiało ono Chawwa i było efektem gry słów – hebr. „chaj” to żyjący. Stąd Ewa stała się matką wszystkich żyjących. Natomiast imię Adam wywodzi się z hebr. adamah, czyli „ziemia”. Więcej »

  • Kain i Abel

    Kain i Abel byli synami Adama i Ewy. Pierwszy uprawiał rolę, natomiast drugi był pasterzem. Kiedy składali ofiarę Jahwe, Bóg przyjął ofiarę Abla, natomiast nie chciał patrzeć na ofiarę Kaina. Więcej »

  • Abraham

    Abraham był pierwszym patriarchą Izraela (gr. „ojciec, który rządzi”). Był synem Teracha, bratem Nachora i Harana. Jego żoną została Saraj. Pochodził z Ur chaldejskiego, ale jego rodzina osiedliła się w Charanie. Żył na początku II tysiąclecia przed Chr. Więcej »

  • Noe

    Noe był synem Lameka, ojcem Sema, Chama i Jafeta. Żył w czasach ludzi niegodziwych, o złym usposobieniu, którzy swoim postępowaniem wywoływali smutek Boga. Dlatego Jahwe postanowił ich zgładzić i pozostawić na ziemi wyłącznie Noego i jego potomstwo. Więcej »

  • Mojżesz

    Mojżesz urodził się w czasach niewoli egipskiej, czyli w okresie ucisku i prześladowań Izraelitów. Faraon wydał wówczas rozkaz mordowania nowo narodzonych chłopców Hebrajczyków. Z tego względu matka Mojżesza była zmuszona ukrywać go. Więcej »

Komentarze (2)
Wynik działania 5 + 3 =
Hi hi
2022-02-22 09:43:22
Bardzo zainteresowany
wow
2018-02-21 15:46:08
cały czs reklamy
Ostatnio komentowane
okokoksporekcoty
• 2023-10-02 11:44:09
nudne to
• 2023-10-01 11:52:10
macie
• 2023-09-30 17:00:17
to jest super edukujące zadanie
• 2023-09-29 08:07:38
Joł
• 2023-09-27 06:20:46