Izaak
W języku hebrajskim "Icchak". Jest zaliczany do grupy patriarchów biblijnych (gr. „ojciec, który rządzi”). Jego historię przedstawia Księga Rodzaju. Był synem Abrahama i Sary. Kiedy Jahwe chciał wystawić wiarę Abrahama na próbę, kazał mu złożyć w ofierze Izaaka. W ostatniej chwili anioł Boży zapobiegł zabójstwu i zamiast Izaaka został złożony baranek. Izaak był dziedzicem przymierza, które Bóg zawarł z jego ojcem (w przeciwieństwie do Izmaela, który został oddalony). Miał dwóch synów - Jakuba i Izaaka, a jego żoną była Rebeka.
Sara
Żona Abrahama i matka Izaaka. Początkowo miała na imię Saraj, dopiero po zawarciu przymierza Abrahama z Bogiem zostaje Sarą. Była niepłodna, stąd oddała Abrahamowi swoją służebnicę Hagar, żeby mógł mieć potomka (z tej relacji narodził się Izmael). Jednak za sprawą Boga udało jej się zajść w ciążę i urodzić w podeszłym wieku syna – Izaaka. W Nowym Testamencie jest wymieniona jako jedna z bohaterek wiary (Hebr 11,11).
Aaron
Pochodził z rodu lewitów i był bratem Mojżesza. Został pierwszym arcykapłanem Izraela, a tym samym protoplastą rodu kapłańskiego. Ze względu na jego łatwość przemawiania Bóg ustanowił go pomocnikiem Mojżesza. Brał udział w wyprowadzeniu Izraelitów z Egiptu. Jego atrybutem była laska. Zezwolił na wprowadzenie kultu złotego cielca.
Batszeba
Batszeba początkowo była żoną Uriasza Chetyty, żołnierza króla Dawida. Zdradziła go jednak z królem i zaszła w ciążę. Dawid, chcąc ukryć cudzołóstwo, wysłał Uriasza na miejsce zażartych walk, aby ten poniósł śmierć. Kiedy Uriasz zginął, Dawid poślubił Batszebę. Z tego związku narodził się król Salomon.
Cham
Cham był synem Noego, który po potopie zajmował się uprawianiem winnicy. Pewnego dnia Noe upił się i leżał obnażony w namiocie. Wówczas do namiotu wszedł Cham, zobaczył nagiego ojca, a później opowiedział o tym braciom – Semowi i Jafetowi. Ci postanowili okryć Noego płaszczem, nie odwracając twarzy, by nie widzieć jego nagości. Kiedy Noe dowiedział się o zdarzeniu, przeklął syna Chama, Kanaana. W XIX wieku niektórzy badacze uznali Chama za protoplastę rasy czarnej (stąd określenie ludy chamickie).
Daniel
Jest zaliczony do Proroków Większych w kanonie katolickim, natomiast w Biblii Hebrajskiej jego księga występuje w zbiorze „Pism”. Był Judejczykiem, który dostał się do niewoli. Trafił na dwór króla babilońskiego Nabuchodonozora II. Posiadał dar jasnowidzenia i wyjaśniania snów, czym zjednał sobie władcę, któremu objaśnił sen o posągu oraz sen o drzewie. Był wierny Jahwe, nie jadł pogańskich potraw i żarliwie się modlił. Za jedną z takich modlitw spotkała go kara – został wrzucony do jaskini lwów. Dzięki opatrzności Boga, który czuwał nad Danielem, nic mu się nie stało. Po tym wydarzeniu dostąpił wielu zaszczytów. Jego historia opisana została w Księdze Daniela.
Estera
Estera była Żydówką, która została żoną króla Aswerusa (biblijne imię Kserksesa), władcy imperium perskiego. Dzięki jej wstawiennictwu Aswerus powstrzymał planowaną zagładę Żydów na terenie imperium. Na pamiątkę ocalenie ludu ustalono wówczas święto Purim. Jej historia opisana została w Księdze Estery, należącej do zbioru ksiąg historycznych.
Goliat
Goliat był olbrzymim wojownikiem, pochodzącym z ludu Filistynów. Kiedy toczyły się walki między Filistynami, a Izraelitami, Goliat zaproponował, żeby losy bitwy rozstrzygnąć przez pojedynek między nim i wybranym spośród Izraelitów wojownikiem. Wyzwanie podjął wówczas młody pasterz Dawid, późniejszy król. Powalił Goliata kamieniem wystrzelonym z procy. Zdecydował w ten sposób o zwycięstwie swojego kraju. Historia została opisana w 1 Księdze Samuela (rozdział 17).
Izebel
Izebel była córką króla Sydończyków. Została żoną Achaba, króla Izraela (IX w. przed Chr.). Jej celem było wprowadzenie kultu Baala. Wydała rozkaz zabójstwa proroków Jahwe. Groziła również śmiercią Eliaszowi. Eliasz zapowiedział jej wówczas, że zginie rozszarpana przez psy. Jego proroctwo spełniło się. Postać Izebel pojawia się w 1 i 2 Księdze Królewskiej.
Judyta
Judyta (czyli Żydówka) była młodą wdową, kobietą piękną, miła i bogatą. Powstrzymała wojska Nabuchodonozora I przed atakiem na górską twierdzę Izraelitów. Podstępem udało jej się dostać do obozu nieprzyjaciela, a następnie zabić dowódcę – Holofernesa. Stała się bohaterką narodową. Tradycja kościelna widzi w Judycie typ Maryi, a czytania z Księgi Judyty występują w czasie świąt maryjnych.
Melchizedek
Postać Melchizedeka występuje w Księdze Rodzaju. Był on królem Szalemu i jednocześnie kapłanem Boga Najwyższego. Po zwycięstwie Abrahama, odniesionym nad królem Kedorlaomerem, Melchizedek wyszedł mu na spotkanie i pobłogosławił go. Abraham oddał mu 1/10 swojego dobytku. Osoba Melchizedeka jest przywoływana w Liście do Hebrajczyków.
Rachela
Córka Labana, siostra Lei i żona Jakuba. Była pasterką. Jakub pracował przez czternaście lat u jej ojca, aby móc ją poślubić. Początkowo była niepłodna, ale za sprawą Boga z tego związku zrodził się Józef i Beniamin. Rachela zmarła przy porodzie drugiego syna i została pochowana przy drodze do Betlejem. Jej grób do dziś stanowi miejsce pielgrzymek.
Zuzanna
była żoną Joakima, kobietą piękną i bogobojną. Kiedy odrzuciła zaloty dwóch starców, którzy jej pożądali , Ci fałszywie oskarżyli ją o cudzołóstwo. Od śmierci przez ukamienowanie ocalił ją Daniel, udowadniając kłamstwo mężczyzn. Na podstawie tej historii powstał biblizm „cnotliwa Zuzanna”.
Ezaw
Ezaw był synem Izaaka i Rebeki, bratem bliźniakiem Jakuba. Jego cechą charakterystyczną była skóra cała pokryta owłosieniem. Stał się zręcznym myśliwym, zajmował się także przygotowaniem potraw. Jakub wymusił na głodnym Ezawie sprzedaż jego pierworództwa za miskę soczewicy. Podstępem z Jakubowi udało się zdobyć także błogosławieństwo Izaaka, które miało być przeznaczone dla Ezawa. Ezaw w ramach zemsty zaplanował śmierć Jakuba, ale nie zrealizował swojego zamiaru i wybaczył mu. Potomkami Ezawa byli Edomici.