Charakterystyka Zośki - Kamienie na szaniec

Tadeusz Zawadzki pseudonim Zośka (1921-1943) – harcmistrz, drużynowy 23 WDH, podporucznik AK, komendant rejonu Mokotów Górny, odznaczony krzyżem Virtuti Militari i Krzyżem Walecznych (dwukrotnie).

Cechy charakteru

Zośka zawdzięcza swój pseudonim „dziewczęcej” urodzie i łagodnemu usposobieniu. W czasach szkolnych najbliższym przyjacielem chłopca jest jego matka. Zawadzki jest uparty i wykorzystuje tą cechę konsekwentnie osiągając kolejne cele (np. nauka pływania). Z biegiem czasu ujawniają się jego zdolności przywódcze. Powaga, rozsądek, charyzma – te cechy zwracają uwagę i przyciągają kolegów dostrzegających autorytet młodego przywódcy.

Zadania w Małym Sabotarzu

Podczas działalności w Małym Sabotażu Zośka zajmuje się pracą sztabową. Planowanie i szczegółowa organizacja akcji to jego zadanie. Bohater trafnie przewiduje rozmaite przeszkody, potrafi ich uniknąć, a w razie nagłej konieczności – szybko zdecydować, jaką decyzję należy podjąć. Zośka jest „mózgiem” większości akcji opisanych w powieści.

Praca w dywersji i uwolnienie Rudego

W czasie pracy w dywersji dowództwo powierza Zawadzkiemu wykonywanie samodzielnych akcji. W tym czasie bohater nawiązuje bliższą przyjaźń z Rudym. Obu łączy podobny charakter, poglądy i ustawiczna chęć wszechstronnego kształcenia. Aresztowanie Rudego jest dla Zośki wielkim ciosem i sprawdzianem skuteczności działań członków grupy. Bohater wszelkimi możliwymi sposobami stara się uwolnić więźnia. Interweniuje u dowództwa, prosząc o zgodę na wykonanie akcji, szczegółowo planuje jej przebieg i bierze czynny udział w uwolnieniu Rudego.

Śmierć Zawadzkiego

Po śmierci przyjaciół Zośka przeżywa załamanie psychiczne i wyjeżdża na wieś. Za namową ojca spisuje wspomnienia o Rudym, które staną się zalążkiem powieści. Zośka jest urodzonym przywódcą, przed śmiercią przeprowadzi kilka trudnych, udanych akcji, a sam ginie podczas likwidowania niemieckich posterunków w Sieczychach (20 sierpnia 1943).

Tadeusz Zawadzki (1921-1943)