 |
| Aleksy Dawidowski (1920-1943) |
Aleksy Dawidowski (1920-1943), pseudonimy: „Alek”, „Glizda”, „Kopernicki”. Podharcmistrz. Członek drużyny „Buków”, uczeń Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie, uczestnik akcji Małego Sabotażu, dowódca drużyny Grup Szturmowych. Ranny podczas „akcji pod Arsenałem”, umiera 30 marca 1943 roku – tego samego dnia co Rudy. Pośmiertnie zostaje odznaczony Krzyżem Virtuti Militari.
Alek to niezwykle sympatyczna postać. Wysoki, szczupły, zawsze uśmiechnięty łatwo zjednuje sobie otoczenie. Jest zapalonym narciarzem, ale właściwie do każdej dziedziny życia podchodzi tak samo – z właściwym sobie entuzjazmem i wielką energią. Jeszcze w czasach szkolnych gromadzi wokół siebie tzw. „Klub Pięciu”, łączący grupę ludzi o podobnych pasjach. Po wybuchu wojny rodzinę Alka dotyka tragedia – aresztowanie i rozstrzelanie ojca. To wydarzenie wpływa na późniejsze losy bohatera.
Alek cechuje się brawurową odwagą i wielką determinacją w działaniu. Udowadnia to podczas akcji zrywania niemieckich flag, które kolekcjonuje z maniakalnym wręcz uporem. Jednym z najciekawszych „wyczynów” bohatera jest oderwanie niemieckiej tablicy z pomnika Kopernika i późniejsze wyśledzenie miejsca ukrycia pomnika Jana Kilińskiego.
Alek – podobnie jak dwójka pozostałych bohaterów – z uporem dąży do samodoskonalenia. Chce nauczyć się panowania nad własnymi emocjami (co nie zawsze jest łatwe). Łączy go głęboka przyjaźń i zaufanie w stosunku do Rudego i Zośki. Ma też narzeczoną Basię, podobnie jak on działającą w podziemiu.
Podczas akcji uwolnienia Rudego Alek otwiera szoferkę i pomaga wydostać się więźniom. Zostaje ranny po natknięciu się oddziału na grupę uzbrojonych niemieckich cywilów i umiera, mimo przeprowadzonej szybko operacji.