Znaczenie mitologii w dziejach kultury europejskiej

Pierwotnie mity spełniały funkcję poznawczą (uczyły, wyjaśniały, stanowiły namiastkę wiedzy o otaczającym świecie) i kulturotwórczą; stanowiły podstawę wierzeń religijnych starożytnych Greków (funkcja światopoglądowa). Przekazywane z pokolenia na pokolenie wzmacniały poczucie tożsamości narodowej i kulturowej; były źródłem wiedzy o przodkach, ich zachowaniach, obyczajach i postawach moralnych; utrwalały pamięć o legendarnych, narodowych bohaterach; zachowywały wzorce obrzędów i rytuałów.

Mitologia grecka to także skarbiec ponadczasowych archetypów (wzór pierwotnych postaw), toposów (stałych motywów, obrazów, symboli) i motywów literackich, wykorzystywanych przez twórców kolejnych epok. Z mitologii greckiej wywodzi się wiele związków frazeologicznych i wyrażeń które weszły na stałe do języka potocznego („jabłko niezgody”, „pięta Achillesa”, „koń trojański”, „puszka Pandory”, „nić Ariadny”, „paniczny strach”, „stajnia Augiasza”, „róg obfitości”, „syzyfowa praca”),

Obecnie mitologia grecka stanowi (łącznie z Biblią) kolebkę kultury europejskiej i jest do dzisiejszego dnia źródłem niezliczonych inspiracji dla: literatury („Boska komedia” Dantego, „Pigmalion” G.B. Shawa, „Ulisses” J. Joyce'a, fraszki i pieśni J. Kochanowskiego, twórczość A. Mickiewicza, poezje: L. Staffa, Z. Herberta),  sztuki (dzieła malarskie: Botticellego, Tycjana, Rubensa, Bruegla, Goi, Leightona), muzyki (opery: C. Monteverdiego, R. Straussa, J. Offenbacha).