Tytuł
Tytuł wiersza możemy rozumieć jako „powtórne wcielenie” – zapowiada zatem tematykę „wędrówki dusz”, motywu zaczerpniętego przez Morsztyna ze starożytności m.in. od Pitagorasa. Wizja ponownego życia bardzo pociąga poetę oraz podmiot liryczny, ponieważ umożliwiałoby mu to rozpoczęcie życia w zupełnie nowym, młodym ciele.
Forma
Wiersz składa się z 20 wersów po 11 sylab. Zawiera rymy parzyste i liczne środki stylistyczne, zwłaszcza przerzutnie, służące utrzymaniu odpowiedniego rytmu. Redivivatus jest wierszem stychicznym. Poeta zastosował kolejny barokowy koncept, polegający na wprowadzeniu rozważań filozoficznych prowadzących do opiewania urody ukochanej kobiety:
Żywot, będę się. w powietrze zmieniony,
Przy Jadze bawił jak wietrzyk pieszczony,
Będę ją chłodził podczas kanikuły
I poddymając na piersiach przystuły,
Czegom pragnął żyw, w tej alabastrowej
Jaskini czekać będę formy nowej.[…]
Filozofia i miłość
W pierwszej części utworu mamy do czynienia z dłuższym wywodem filozoficznym, dotykającym tematyki metafizycznej. W pewnym sensie stanowi refleksję podmiotu lirycznego na temat poglądów starożytnych myślicieli. Tak naprawdę podmiot ma zamiar uporządkować teorie na temat wędrówki dusz by móc oddać się uwielbieniu płci przeciwnej. Podporządkowując wszystko temu celowi nawet śmierć nie wydaje się podmiotowi straszna, a każde kolejne wcielenie wydaje mu się szansą na zbliżenie do Jagi:
Możemy z śmierci przeszydzać i tyle
Niesmaków sobie nie knować w mogile.[…]