Groteska w Mistrzu i Małgorzacie

„Mistrz i Małgorzata” Michaiła Bułhakowa to dzieło, w którym groteska odgrywa bardzo istotną rolę. Wydobywa ona na wierzch absurd totalitarnego świata, a jednocześnie pozwala sobie poradzić z lękiem przed owym zniewoleniem. Co więcej, groteska jest ważna w kreowaniu parabolicznych sensów utworu, a ponadto współtworzy oryginalną poetykę powieści, sytuując ją w obrębie literatury awangardowej. Kategoria ta manifestuje się na kilku poziomach powieści.

Groteskowy świat przedstawiony w "Mistrzu i Małgorzacie"

Groteskowej deformacji podlega po pierwsze powieściowy świat przedstawiony. Tradycyjny bieg czasu zostaje zakłócony przez diabelskie sztuczki Wolanda i jego towarzyszy. Dzięki temu np. dyrektor Lichodiejew może w kilka sekund przenieść się z Moskwy do Jałty, a północ, kiedy odbywa się bal u szatana, zostaje zawieszona w swoistym bezczasie. Ponadto zakłóceniu ulegają tradycyjne relacje między przeszłością i teraźniejszością. Historia Jeszuy i Piłata rozgrywa się bowiem równolegle do innych wydarzeń w powieści. Przestrzeń „Mistrza i Małgorzaty” również podlega deformacji. Mieszkanie przy ulicy Sadowej staje się na przykład terenem metafizycznym, w którym odbywa się demoniczne przyjęcie.

Cechy groteskowe bohaterów i akcji powieści Bułhakowa

Bohaterowie również noszą cechy groteskowe. Tytułowy Mistrz to jednocześnie wybitny pisarz i pacjent szpitala psychiatrycznego, Małgorzata z kolei staje się wiedźmą latającą na miotle, a demony towarzyszące Wolandowi przybierają komiczno-przerażające postaci: osobnika z wielkim kłem (Azazello) czy dziwacznego kocura mówiącego ludzkim głosem (Behemot). Sama akcja powieści posiada groteskowy przebieg, jej apogeum stanowią z pewnością sceny występu Wolanda w Teatrze Varietes i balu u szatana, na którym np. Iwan Iwanowicz zostaje zamieniony w wieprza. Realizm miesza się zatem z fantastyką.

Groteska w narracji i stylu "Mistrza i Małgorzaty"

Groteskowe prawa rządzą również poziomem narracyjno-stylistycznym powieści. Mamy tu do czynienia z synkretycznym zestawieniem różnorodnych tonacji: od powagi dyskursu filozoficzno-etycznego (historia Piłata), przez lęk i przerażenie (np. egzekucja barona na balu u szatana), aż po absurdalny komizm (np. scena oderwania i przyłączenia głowy konferansjerowi podczas przedstawienia w teatrze).

Groteskowość w powieści Bułhakowa obnaża totalitarne oblicze świata przedstawionego, ponieważ demaskuje i wyolbrzymia rządzący nim absurd. Jednocześnie jednak śmiech, który jest bardzo istotnym składnikiem tej kategorii estetycznej, stwarza przestrzeń wolności, pozwala na zyskanie dystansu wobec istniejącego w zła.

Polecamy również:

Komentarze (0)
Wynik działania 1 + 2 =
Ostatnio komentowane
Fajnie, dziękuję
• 2025-02-13 21:09:19
nie wiem po co takie łatwe działanie
• 2025-02-04 15:03:23
W planie wydarzeń punkt 1 i 2 powinny być zamienione miejscami.
• 2025-01-29 19:30:27
Jest tu zawarte wiele niezbędnych oraz interesujących informacji o twórcy i artyście jakim...
• 2025-01-26 10:13:01
To ja ola
• 2025-01-20 14:10:30