Poglądy (m.in. polityczne) Adolfa Hitlera - opis

Na początku lat 20. XX wieku Adolf Hitler, będący wtedy jednym z milionów bezrobotnych, niemieckich weteranów I wojny światowej, po raz pierwszy w swoim życiu zaangażował się w działalność polityczną. W ciągu kilku lat przemienił się on z „szarego człowieka” w jednego z najbardziej wpływowych polityków w Niemczech, zdobywając coraz szersze rzesze zwolenników. Niewątpliwie jedną z głównych przyczyn rosnącej popularności Hitlera i jego partii, NSDAP, był radykalny, nacjonalistyczny program, przedstawiony szeroko w książce „Mein Kampf” („Moja Walka”). Została ona napisana przez Hitlera w czasie, kiedy przebywał w więzieniu, odsiadując wyrok za udział w nieudanym puczu monachijskim. Hitler streszczał w niej swoje poglądy zarówno na historię Niemiec, ich obecne położenie i wizję przyszłości.

Adolf Hitler uważał, że ludzkość dzieli się na szereg ras, które różnią się od siebie znacznie przymiotami fizycznymi i psychicznymi. Za najdoskonalszą część ludzkości uważał rasę aryjską, do której zaliczał przede wszystkim Niemców. Po drugiej stronie stały ludy słowiańskie i Żydzi – przez nazim uważani za „podludzi”. Historia ludzkości była ciągłą walką pomiędzy lepszymi i gorszymi rasami, w czasie której doszło do „upodlenia rasy panów”, przez zbyt częste kontakty z niższymi rasami. Hitler uważał, że klęska I wojny światowej była wynikiem działań Żydów i komunistów (były to zresztą dla niego pojęcia tożsame). Również ówczesna sytuacja na świecie i wszelkie niepowodzenia dotykające rasy wyższe można było tłumaczyć istnieniem spisku żydowskiego, który to miał działać na szkodę Niemców i ich państwa.

Naczelnym celem Niemców powinno być zdobycie „przestrzeni życiowej” (Lebensraum), która odpowiadałaby ich pozycji. Jednocześnie zaś należałoby oczyścić tereny niemieckie z ras niższych. Co interesujące, początkowo Hitler nie precyzował, w jaki sposób miałoby się to odbyć, jednak jego poglądy na tą sprawę stawały się radykalniejsze z każdym rokiem. Po stworzeniu nowego, pangermańskiego imperium nastanie nowy, „złoty” okres ludzkości, oparty na wspólnocie najwyższej rasy.

Antysemityzm i nacjonalizm Hitlera nie były nowymi ideami. Wręcz przeciwnie, należy się spodziewać, że Hitler mógł się z nimi spotkać, chociażby przelotnie, jeszcze w Wiedniu przed I wojną światową. Organizując swoją partię i wprowadzając w niej kult wodzowski, Adolf Hitler czerpał też pełnymi garściami z włoskiego faszyzmu, który był dla niego inspiracją. To jednak wódz NSDAP połączył w jedną ideologię szereg różnych pojęć i poglądów, tworząc z nich nową jakość. Wkrótce okazało się, że zmęczona targaną kryzysem Republiką Weimarską ludność niemiecka chętnie nadstawi ucha ku osobom głoszącym wizję odbudowania dawnej potęgi i stworzenia raju na ziemi.