Bitwa Jutlandzka (1916) - opis, skutki, znaczenie

Impas I wojny światowej nie dotyczył jedynie działań lądowych, również bowiem na morzu doszło bowiem szybko do wykształcenia się patowej sytuacji. Brytyjska Royal Navy była w tym okresie najpotężniejszą flotą świata, wielokrotnie przewyższającą potencjalnych przeciwników zarówno ilością jednostek, jak i ich poziomem technologicznym. Była ona więc zdolna do zablokowania marynarki niemieckiej w jej własnych portach. Istotnie, blokada Niemiec powodowała ogromne straty dla ich gospodarki, jednocześnie zaś przewaga Brytyjczyków uniemożliwiała przeprowadzenie kontrakcji. Stąd też Niemcy przerzucili ciężar walki na okręty podwodne. Niemiecka flota nawodna jednak była zbyt silna, by Anglicy mogli zaryzykować wydanie jej walnej bitwy, obawiano się bowiem, że ewentualne straty mogą być niewspółmierne do korzyści. Z tego samego powodu również Niemcy nie kwapili się do prób przełamywania blokady. W rezultacie aż do roku 1916 obie flotylle stały po prostu naprzeciw siebie, czekając na ruch przeciwnika.

Ostatecznie to Niemcy postanowili przełamać impas i rozbić szkodzącą niemieckiej gospodarce blokadę portów. W tym celu sformowano silną grupę okrętów, złożoną z najlepszych dostępnych jednostek, która wyszła w morze w celu spotkania się z Royal Navy. Niemieccy admirałowie planowali zwabić Brytyjczyków w pułapkę i zadać im straty uniemożliwiające utrzymanie blokady. Do bitwy obu flot doszło pomiędzy 31.05. a 01.06.1916 niedaleko Półwyspu Jutlandzkiego. Po obu stronach brało udział około 250 okrętów. Zacięta bitwa obfitowała w szereg zwrotów akcji, a szala zwycięstwa przechylała się to w jedną, to w drugą stronę. Ostatecznie 1.06. niemieckie okręty oderwały się od przeciwnika pod osłoną nocy.

Bitwa jutlandzka pozostała starciem nierozstrzygniętym, co znamienne obie strony ogłosiły się zwycięzcami. Niemcy zatopili zdecydowanie więcej brytyjskich jednostek, zarówno pod względem tonażu, jak i klasy okrętów. Z drugiej strony nie osiągnęli oni swojego głównego celu, jakim było przełamanie blokady brytyjskiej. Stąd też na dłuższą metę starcie to nie przyniosło im żadnych korzyści. Niemieckie porty były ciągle blokowane, a od tego czasu flota nawodna pozostała do końca wojny w swoich portach, stając się w roku 1918 zarzewiem rewolucji w Niemczech.