Linia brzegowa Polski jest znacznie dłuższa (770 km) od granicy morskiej naszego państwa (440 km). W wykreślaniu granicy morskiej nie uwzględnia się bowiem linii brzegowej zalewów: Szczecińskiego i Wiślanego oraz Zat. Gdańskiej i Zat. Puckiej (w Zat. Gdańskiej podstawą wyznaczenia granicy jest przecinająca wody zatoki linia podstawowa).
Linia brzegowa południowego Bałtyku w granicach naszego kraju jest słabo rozwinięta (jej rozczłonkowanie jest niewielkie). Wynika to z rozwoju wybrzeża od czasu powstanie Bałtyku około 12 tys. lat temu. Erozja niszczyła wysoki brzeg zbudowany z mało odpornych glin morenowych. Akumulacja materiału piaszczystego wzdłuż brzegu przez fale i prądy przybrzeżne doprowadziła do zamknięcia dawnych zatok morskich przez mierzeje. Akumulacja materiału niesionego przez rzeki w regionie ujść dodatkowo przyczyniła się do zasypywania zatok (najbardziej znany przykład – Żuławy Wiślane).
Na polskim wybrzeżu wyróżniają się 2 zatoki:
- Zatoka Pomorska u ujścia Odry do Bałtyku
oraz Zatoka Gdańska (łącznie ze swoją zachodnią częścią – Zatoką Pucką, przedzieloną podwodną płycizną – Rewą Mew) u ujścia Wisły do Bałtyku.
Pozostałościami dawnych zatok morskich są jeziora przybrzeżne, takle jak: Łebsko, czy Jamno.
W rejonie Zatoki Gdańskiej rozwinęły się 2 mierzeje (piaszczyste wąskie półwyspy):
- Mierzeja Helska, oddzielająca od wód południowego Bałtyku Zatokę Pucką i częściowo Zatokę Gdańską, o długości 34 km
oraz Mierzeja Wiślana (większa część – 30 km – położona na terytorium Polski, wschodnia część na terytorium Obwodu Kaliningradzkiego Federacji Rosyjskiej), oddzielająca wody Zalewu Wiślanego od Zatoki Gdańskiej.
W rejonie Zatoki Gdańskiej i Zatoki Pomorskiej część wód morskich oddzielona jest od otwartego morza przez mierzeje, bądź wyspy tworząc zalewy o charakterze laguny. Są to:
- Zalew Wiślany, u ujścia Wisły do Zatoki Gdańskiej
oraz Zalew Szczeciński, u ujścia Odry do Zat. Pomorskiej – łącznie z wydzielonymi akwenami: Zatoką Nowowarpieńską (jej wody są częściowo polskie, częściowo niemieckie) i Roztoka Szczecińska (estuarium Odry), Zatoka Skoszewska i Jez. Wicko Wielkie.
Zalew Szczeciński oddzielony jest od Zatoki Pomorskiej przez kilka wysp. Największą (o powierzchni 265 km2) jest Wolin. W Polsce znajduje się ponadto niewielki (72 km2), wschodni kraniec wyspy Uznam.
W rejonie Świnoujścia znajduje się jeszcze ponad 40 mniejszych wysp, m.in. Karsibór (powstała w 1880 roku po przekopaniu żeglownego Kanału Piastowskiego), Kępa Karsiborska, Gęsia Kępa, Wielki Krzak, Warnie Kępy.
Zalew Szczeciński łączą z Zatoką Pomorską 2 cieśniny (plus jedna cieśnina na terytorium Niemiec – Piana/Peenenstrom):
- Świna – pomiędzy wyspami Uznam i Wolin (z przekopanym pod koniec XIX wieku Kanałem Piastowskim – wtedy Kaiserfahrt)
oraz Dziwna, oddzielająca wyspę Wolin od Wybrzeża Trzebiatowskiego, w środkowej części rozszerza się w Zalew Kamieński z położoną na środku wyspą Chrząszczewską (o powierzchni 10 km2).
Nad otwartym morzem linia brzegowa jest bardzo monotonna – poza Mierzeją Helską możemy wskazać tylko jeden przylądek – Przylądek Rozewie. Więcej półwyspów, przylądków i cypli można znaleźć na osłoniętych akwenach wodnych, m.in. Cypel Rewski i Rzucewski w Zatoce Puckiej, czy Płw. Rów i Płw. Grodzki na Zalewie Szczecińskim.