Flora (świat roślinny)Polski jest średnio bogata w gatunki. Występuje tu około 2 700 gatunków roślin naczyniowych, 67 gatunków paprotników, ok. 600 gatunków mchów, ok. 1 600 gatunków porostów.
Występuje tu też około 5 000 gatunków grzybów (obecnie zaliczanych do odrębnego królestwa stworzeń żywych).
Fauna (świat zwierzęcy) Polski jest bogatsza od flory i świata grzybów. Występuje u nas 32-44 tys. gatunków bezkręgowców (np. ok. 4 000 gatunków muchówek). Kręgowców jest mniej (ok. 600 gatunków); ptaków występuje w Polsce ok. 450 gatunków (przelotnych – ok. 150), ssaków – 88 gatunków, ryb słodkowodnych – ok. 50 gatunków, a płazów i gadów łącznie tylko 28 gatunków.
O charakterze świata roślinnego i zwierzęcego Polski decyduje położenie geograficzne Polski w szerokościach umiarkowanych, zróżnicowane środowisko przyrodnicze i brak barier oddzielających nasz kraj od reszty kontynentu. Występują u nas głównie gatunki roślin i zwierząt typowe dla Europy Środkowej, ale są także gatunki północnoeuropejskie i śródziemnomorskie (tych jest najmniej). Nad Bałtykiem spotkać można gatunki typowe również dla wybrzeży Atlantyku a w Tatrach gatunki alpejskie. Przez Polskę przebiegają szlaki corocznych ptasich przelotów - regularnie pojawiają się u nas ptaki z północny Europy i z Syberii.
Naturalna roślinność większej części powierzchni Polski (>90%) to różne zbiorowiska leśne. Poza nimi typowe dla obszaru naszego kraju są: roślinność wydmowa (głównie nadmorska), roślinność wodna i torfowiskowa, roślinność stepowa, łąki górskie i ciepłolubna (kserotermiczna) roślinność naskalna.
Przyroda ożywiona na terenie Polski jest stosunkowo młoda – rozwinęła się dopiero po ostatecznym ustąpieniu lądolodu skandynawskiego. Szereg gatunków ma charakter reliktów – występują wyspowo w oderwaniu od swojego głównego zasięgu. W przeszłości w innych warunkach klimatycznych były znacznie bardziej rozprzestrzenione. Do reliktów trzeciorzędowych należą m.in.: ostróżka tatrzańska (Delphinium oxysepalum) i goździk leśny (Dianthus nitidus), a późnoplejstoceńskich – limba (Pinus cembra) w Tatrach, brzoza karłowata (Betula nana), czy dębik ośmiopłatkowy (Dryas octopetala).
Do reliktów trzeciorzędowych fauny należy m.in. wąż Eskulapa (Elaphe lengissima), a późnoplejstoceńskich świstak (Marmota marmota). Niewiele jest w Polsce endemitów – gatunków występujących tylko tutaj. Szereg gatunków roślin i zwierząt ma na terytorium Polski granicę zasięgu swojego występowania. Północną i wschodnią granicę zasięgu mają w Polsce: buk (Fagus silvatica) – nie występujący w Polsce centralnej i północno-wschodniej, dąb bezszypułkowy (Quercus sessilis) – nie występujący w północno-wschodniej Polsce i jodła pospolita (Abies alba) – występująca tylko w Polsce Południowej. Południową granicę występowania mają m.in.: rosnące na torfowiskach bagno (Ledum palustre) oraz świerk pospolity (Picea excelsa) i olsza szara (Alnus incana). Dwa ostatnie drzewa poza Polską Północną-Wschodnią występują też jednak w Karpatach (zasięg rozerwany).
Wśród zwierząt południowy zasięg występowania maja takie gatunki typowe dla tajgi (występowała w Polsce na początku holocenu) jak: głuszec (Tetrao urogallus) i łoś (Alces alces). Z południa dotarły do polski gatunki stepowe, np. susły i śródziemnomorskie, np. wąż Eskulapa (Elaphe lengissima).
W górach obserwujemy piętrowość roślinną, związaną ze spadkiem temperatury powietrza wraz ze wzrostem wysokości. Wiąże się z nią obecność przedstawicieli fauny górskiej – czasami gatunków reliktowych. W polskich górach wyróżniamy następujące piętra roślinne (naturalnej roślinności potencjalnej):
