Największym park narodowy na świecie nie znajduje się w Europie, ale na terytorium związanym z państwem europejskim. Jest to Park Narodowy Grenlandii (Grenlandia jest autonomicznym terytorium zależnym Danii), o powierzchni 972 tys. km2, obejmujący całą północno-wschodnią część tej wyspy.
W Europie istnieje prawie 350 parków narodowych. Najwięcej jest ich w krajach nordyckich – w Finlandii w 2013 roku było ich 37. Stopień ochrony przyrody w parkach narodowych w poszczególnych krajach jest jednak różny, np. w brytyjskich parkach narodowych status ochrony przyrody jest podobny jak w polskich parkach krajobrazowych - na ich obszarze można prowadzić wiele rodzajów działalności gospodarczej (zwłaszcza związanej z turystyką i rolnictwem).
W Europie największym parkiem narodowym jest Park Narodowy Jugyd wa w Republice Komi na północno-wschodnim krańcu europejskiej części Rosji. Ma on powierzchnię ponad 18,9 tys. km2 i obejmuje dziewicze fragmenty tajgi i tundry północnego Uralu.
Inne duże parki narodowe Europy to m.in.:
- Park Narodowy Rosyjska Arktyka, o powierzchni ponad 14,25 tys. km2, obejmujący północny kranie Wyspy Północnej archipelagu Nowej Ziemi oraz archipelag Ziemi Franciszka Józefa (z tego ok. 55% to wody Morza Arktycznego),
- Park Narodowy Vatnajökull na Islandii, o powierzchnia około 12 tys. km2 – obejmujący przede wszystkim największy na naszym kontynencie lodowiec (w formie czapy lodowej) wraz z terenami go otaczającymi,
- Park Narodowy Nordwest Spitsbergen, o powierzchni ponad 9,9 tys. km2, w norweskiej prowincji svalbard na północnym Atlantyku,
- Wołdozierski Park Narodowy, o powierzchni ponad 4,68 tys. km2, w Republice Karelskiej i Obwodzie Archangielskim w północnej Rosji, ochrona jeziora Wołdoziero i otaczającej go tajgi,
czy Park Narodowy Lemmenjoki w Finlandii, o powierzchni 2,85 tys. km2 – obejmujący tajgę i lasotundrę północnej Laponii z doliną rzeki Lemmenjoki.
W leżących dalej na południe – gęściej zaludnionych – krajach europejskich parki narodowe są z reguły mniejsze, chociaż również chronią niezwykle cenne przyrodniczo obiekty przyrody nieożywionej i ekosystemy. Niektóre z nich znalazły się na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO, jako obiekty przyrodnicze. Należą do nich: Białowieski Park Narodowy w Polsce i na Białorusi (jeden z ostatnich dziewiczych lasów w Środkowej i Zachodniej Europie, ostoja żubra), Park Narodowy Pirynu (pasmo górskie) w Bułgarii, Park Narodowy Jezior Plitwickich (jeziora krasowe oddzielone trawertynowymi groblami) w Chorwacji, czy Park Narodowy Doñana w Hiszpanii (rozlewiska rzeki Gwadalkiwir).