Europę w 2010 roku zamieszkiwało ok. 726 mln mieszkańców, co stanowi nieco ponad 10% ludności świata. Najludniejsze państwo Europy to Federacja Rosyjska – w jej europejskiej części mieszka około 110 mln ludzi. Najbardziej ludnym państwem w całości położonym w Europie są Niemcy (>81,6 mln mieszkańców). Następne pod względem liczby ludności państwa europejskie to: Francja (prawie 63 mln mieszkańców), Wielka Brytania (>62,2 mln mieszkańców) i Włochy (prawie 60,5 mln mieszkańców).
Średnia gęstość zaludnienia w Europie (bez europejskiej części Rosji) to 64 osób/km2, a wliczając europejską część Rosji tylko 32 osoby/km2.
Największa gęstość zaludnienia występuje w państwie-mieście Monako (>16,7 tys. osób/km2) oraz na Malcie (>1 250 osób/km2). Wśród dużych krajów europejskich największą gęstość zaludnienia mają Holandia i Belgia (ponad 350 osób/km2).
Najmniejsza gęstość zaludnienia charakterystyczna jest dla państw północnej Europy – w Islandii wynosi ona nieco mniej niż 3 osoby/km2.
W Europie przejście demograficzne miało miejsce w XIX wieku i na początku XX wieku. Wtedy obserwowaliśmy najbardziej dynamiczny wzrost liczby ludności tej części świata (wzrosła ona z około 185 mln w roku 1800 do około 420 mln w roku 1900). Chwilowe zahamowanie wzrostu w pierwszej połowie XX wieku związane było z dwoma wojnami światowymi.
Od lat 90.tych XX wieku przyrost naturalny w krajach europejskich jest jednak niski – w roku 2011 wynosił 10,3‰ w Irlandii, 4,2‰ we Francji, 2,3‰ w Szwecji, 0,3‰ w Polsce, ale w wielu krajach (Portugalia, Włochy, Niemcy, Węgry, Chorwacja, Serbia, Bośnia i HercegowianaBułgaria, Rumunia, dawne republiki radzieckie) był ujemny, najbardziej w Bułgarii -5,1‰.
Rozwój ludnościowy Europy wiązał się z uprzemysłowieniem. To zaś powodowało wzrost liczby mieszkańców miast. Współczynnik urbanizacji w państwach Europy (zwłaszcza w Europie Zachodniej) jest wysoki – w Belgii w 2010 roku ponad 97% ludności mieszkało w miastach, we Francji ponad 85%, a w Niemczech prawie 74%. Ludność wiejska w Europie przeważała tylko w Albanii (45% ludności mieszka w miastach), Bośni i Hercegowinie, Mołdawii i Słowenii.
W Europie jest prawie 30 miast o liczbie ludności powyżej 1 mln. Największe z nich to:
- Moskwa – 10,5 mln mieszkańców w mieście i 14,5 mln mieszkańców w aglomeracji miejskiej,
- Stambuł (w Turcji, ale w Europie) – prawie 10 mln mieszkańców w mieście i prawie 12 mln mieszkańców w aglomeracji miejskiej,
- Londyn – ok. 7,5 mln mieszkańców w Wielkim Londynie i 14,6 mln mieszkańców w aglomeracji miejskiej,
- Paryż – ok. 2,2 mln mieszkańców w mieście i ok. 12 mln mieszkańców w aglomeracji,
- Sankt Petersburg – ok. 4,6 mln mieszkańców w mieście i ok. 5,5 mln mieszkańców w aglomeracji miejskiej ,
- Madryt – ok. ok. 3,5 mln mieszkańców w mieśie i ok. 6 mln mieszkańców w aglomeracji miejskiej,
- Berlin - >3,4 mln mieszkańców w mieście i ok. 4,2 mln mieszkańców w aglomeracji miejskiej,
- Kijów – ok. 2,8 mln mieszkańców w mieście i 5,2 mln mieszkańców w aglomeracji miejskiej
i Rzym – ok. 2,75 mln mieszkańców w mieście i 3,8 mln mieszkańców w aglomeracji miejskiej.
Wśród języków, którymi posługują się mieszkańcy Europy przeważają:
języki słowiańskie (rosyjski, ukraiński, białoruski, polski, czeski, słowacki, słoweński, serbski i chorwacki, bułgarski i macedoński),
języki germańskie (niemiecki, angielski, niderlandzki, duński, norweski, szwedzki, islandzki)
i języki romańskie (francuski, włoski, hiszpański, portugalski, kataloński, rumuński).
Inne języki indoeuropejskie używane w Europie to: język grecki, język albański, języki bałtyjskie (litewski i łotewski) oraz języki