Stres to fizjologiczna i psychologiczna reakcja organizmu na bodziec stresujący tzw. stresor, kierowana m.in. przez układ nerwowy i hormonalny. Hormonami biorącymi udział w reakcji stresowej są adrenalina i noradrenalina należące do katecholamin oraz glikokortykoid — kortyzol. Zadaniem hormonów stresowych jest mobilizacja organizmu i przygotowanie go do poradzenia sobie z czynnikiem stresującym.
Adrenalina (inaczej nazywana epinefryną) jest hormonem wydzielanym przez komórki rdzenia nadnerczy oraz wybrane neurony ośrodkowego układu nerwowego. Prekursorem adrenaliny jest dopamina oraz noradrenalina. Posiada ona zdolność do podwyższania poziomu glukozy we krwi oraz pośredniczy w przekazywaniu impulsów ze współczulnego układu nerwowego (zwiększa pobudliwość). Co więcej, przyspiesza rytm serca, poprawia krążenie oraz napięcie mięśni. Działanie adrenaliny zapotrzebowanie organizmu na tlen oraz podnosi temperaturę ciała. Adrenalina i noradrenalina spełniają kluczową rolę w krótkotrwałych reakcjach stresowych.
Kortyzol to hormon steroidowy i jego działanie jest szczególnie istotne w sytuacjach silnego stresu, które trwają powyżej 10-20 min. Kortyzol zwiększa intensywność procesów katabolicznych — rozpadu białek, glukoneogenezy, glikogenolizy oraz lipolizy. Wpływa na gospodarkę wodno-elektorlitową przez nasilenie wydalania potasu i zmniejszenie wydalania sodu. Działa przeciwzapalnie, immunosupresyjnie, przyspiesza trawienie oraz zwiększa uwalnianie wapnia z kości.
Długotrwałe działanie hormonów stresu (w sytuacjach stresu chronicznego) mogą doprowadzić do rozwoju szeregu schorzeń takich jak: nadciśnienie tętnicze, arytmia, hipokalemia. Długotrwałe działanie kortyzolu osłabia odporność oraz pogarsza gojenie się ran. Noradrenalina może doprowadzić do otyłości.