Wszystkie stworzenia są w pewnym stopniu podobne do Boga, jednak w szczególny sposób człowiek, który został stworzony na obraz i podobieństwo Boże.
Człowiek łączy w sobie dwie natury: duchową i cielesną, czyli posiada ciało i duszę. Bóg nie posiada ciała, zatem należy pamiętać, że owo podobieństwo będzie odnosiło się tylko do aspektów duchowych. Już samo pojęcie nieśmiertelnej duszy wskazuje, że człowiek ma coś z wieczności Boga. Katechizm Kościoła Katolickiego mówi o duszy, że od chwili poczęcia jest ona przeznaczona do szczęścia wiecznego (KKK, 2258).
Dzięki stworzeniu „na obraz Boży” człowiek, jako jedyny spośród stworzeń widzialnych, posiada zdolność poznawania Boga w sposób pewny na podstawie Jego dzieł i przyjmowania Objawienia Bożego. Tylko on jest wezwany do uczestniczenia w życiu Boga; komunii z Nim. Na Soborze Watykańskim II stwierdzono, że człowiek jest „jedynym na ziemi stworzeniem, którego Bóg chciał dla niego samego”. Należy przy tym podkreślić, że Pan stworzył ludzi z miłości.
Ze „stworzenia na obraz i podobieństwo Boże” wynika kilka rzeczy. Przede wszystkim człowiek ma godność osoby – jest kimś, a nie czymś (w przeciwieństwie do innych istot żyjących). Innymi słowy,