Objawienia maryjne w świetle nauki Kościoła rzymskokatolickiego są objawieniami prywatnymi, zatem nie stanowią żadnej prawdy wiary. Oznacza to, że nikt nie jest zobowiązany w nie wierzyć. Obowiązujące objawienie skończyło się bowiem w czasach apostolskich. Objawienia prywatne, w tym maryjne, nie dostarczają żadnych nowych i istotnych elementów do poznania Boga. Niemniej Kościół uznaje, że są one interwencją Bożą w historię ludzkości.
Orędzia Matki Bożej są wezwaniem do modlitwy, pokuty i nawrócenia. Większości z nich towarzyszą znaki i zadziwiające cuda. Nie wszystkie objawienia są jednak przez Kościół zaliczane do objawień autentycznych. Każde z nich jest badane przez wiele lat, zanim zostaną uwierzytelnione, np. objawienie Matki Bożej w Medjugorje nadal nie zostało uznane. W przypadku Polski tylko jedno objawienie Maryi zostało oficjalnie zaaprobowane przez władze kościelne – jest to objawienie w Gietrzwałdzie z 1877 r.
Do najbardziej znanych objawień maryjnych należą przede wszystkim objawienia Matki Bożej w Guadalupe (1531 r., Meksyk), objawienia w Lourdes (1858 r., Francja), objawienia w Fatimie (1917 r., Portugalia) oraz objawienie w La Salette (1846 r.; Francja). Wszystkie one zostały przez Kościół uznane za autentyczne.
Jednymi z ostatnio zatwierdzonych objawień były objawienia Matki Bożej w Kibeho (Rwanda) z 1981 r.