Historia objawień w Lourdes sięga 11 lutego 1858 r. W tym dniu Matka Boża ukazała się w Grocie Massabielskiej 13-letniej chłopskiej dziewczynce, Bernadecie Soubirous. Było to pierwsze z osiemnastu zjawień, które miały miejsce w okresie od 11 lutego do 16 lipca.
Pierwsze objawienie Bernadeta opisała następującymi słowami:
Kiedy Ją zobaczyłam , przetarłam oczy sądząc, że mi się przewidziało. Zaraz też włożyłam rękę do kieszonki i znalazłam swój różaniec. Chciałam przeżegnać się ale nie mogłam unieść opadającej ręki. Dopiero kiedy Pani uczyniła znak krzyża, wtedy i ja drżącą ręką spróbowałam i udało się. Równocześnie zaczęłam odmawiać różaniec. Także Pani przesuwała ziarenka różańca, ale nie poruszała wargami. Kiedy skończyłam odmawianie, widzenie ustało natychmiast.
W tym czasie oprócz Bernadetty w grocie znajdowała się również jej siostra Toinette i koleżanka Jeanne Abadie. Dziewczynki jednak nie widziały Maryi i uznały, że Bernadetta żartuje. Jej matka również podeszła sceptycznie do relacji córki i zabroniła jej odwiedzać grotę Massabielle. Wieści o objawieniu szybko rozniosły się po małej miejscowości i 14 lutego grupa ludzi po Mszy Św. udała się z Bernadettą do groty. Wówczas miało miejsce drugie objawienie. Dziewczynka wpadła w ekstazę i stała się niewrażliwa na bodźce zewnętrzne. Zdarzało się to wielokrotnie podczas kolejnych widzeń. Ponadto od drugiego objawienia Bernadecie zawsze ktoś towarzyszył. W objawieniu szóstym, 21 lutego, brało udział już ponad sto osób. Jednak tylko dziewczynce ukazywała się Matka Boska. Osobą „wizjonerki” zainteresowała się nawet policja, która kilkukrotnie straszyła Bernadettę więzieniem. Na komisariacie podczas przesłuchania opisała „Piękną Panią” następująco:
Miała białą suknię przewiązaną niebieską wstęga, biały welon na głowie i złocistą różę na każdej stopie. Na ramieniu trzymała różaniec. Była bardzo piękna, najpiękniejsza ze wszystkich kobiet, jakie do tej pory poznałam. Była bardzo młoda. Nie była starsza ode mnie.
Podczas VIII objawienia Matka Boska wezwała do pokuty i modlitwy o nawrócenie grzeszników. Ponadto poprosiła również dziewczynkę, aby ta na klęczkach poszła w głąb groty i ucałowała ziemię na znak pokuty za grzeszników. Od tego widzenia, mającego miejsce 24 lutego, można mówić o „etapie pokutnym” objawień, gdyż wezwania będą się powtarzać.
W czasie IX objawienia, 25 lutego, Bernadetta usłyszała polecenie: A teraz idź do źródła, napij się z niego i obmyj się w nim. Dziewczyna skierowała swoje kroki do pobliskiej rzeki, ale Piękna Pani pokierowała ją w inną stronę: Nie mówiłam ci przecież, abyś piła wodę z rzeki, ale ze źródła. Ono jest tu. Bernadetta na kolanach podążyła ku wskazanemu w pobliżu groty miejscu. Gdy zaczęła grzebać w ziemi, pokazała się woda. Wkrótce z tego miejsca zaczął płynąć wartki strumień i utworzyło się źródełko. Woda z niego miała właściwości uzdrawiające, o czym przekonano się następnego dnia. Doszło wówczas do pierwszego cudu uzdrowienia – kamieniarz Luis Bouriette odzyskał prawe oko, które zostało mu wybite podczas wypadku przy pracy dwadzieścia lat wcześniej. Od tej pory jeszcze więcej osób zaczęło przychodzić do groty, szczególnie po to, aby obmyć się w nowopowstałym źródełku. W późniejszych latach pobudowano nawet specjalne baseny, w których do dziś, każdego roku, po modlitwie, zanurzają się setki tysięcy chorych i wciąż odnotowywane są kolejne świadectwa cudownych uzdrowień. Do tej pory zarejestrowano blisko siedem tysięcy przypadków odzyskania zdrowia, ale tylko 67 spośród nich uznano za cuda. Woda z groty została przebadana i wykazano, że nie ma