W 1917 r. w Fatimie (Portugalia) Matka Boska sześciokrotnie ukazała się trójce pastuszków: sześcioletniej Hiacyncie, jej o dwa lata starszemu bratu Franciszkowi oraz ich ciotecznej siostrze, dziewięcioletniej Łucji. Jej objawienia zostały poprzedzone w 1916 r. trzema objawieniami Anioła Pokoju, który przedstawił się jako Anioł Portugalii. Miał on przygotować dzieci na spotkanie z Maryją.
Objawienia Matki Boskiej w Fatimie miały miejsca kolejno: 13 maja, 13 czerwca, 13 lipca, 19 sierpnia, 13 września i 13 października. Ich głównym przesłaniem była konieczność nawrócenia, pokuty, modlitwy o pokój i koniec wojny (w latach 1914-1918 trwała I wojna światowa) oraz ofiarowania się Niepokalanemu Sercu Maryi.
Hiacynta opisała Matkę Boską, która ukazywała się dzieciom, jako Panią w białej sukni, promieniującą jak słońce. Jaśniała światłem jeszcze jaśniejszym niż promienie słoneczne, które świecą przez kryształowe naczynie z wodą.
W pierwszym objawieniu, które miało miejsce 13 maja, Maryja zapewniła dzieci, że przychodzi z nieba i poleciła im odmawiać różaniec, aby wyprosić pokój dla świata. Poprosiła je także, aby przychodziły w to samo miejsce przez 6 kolejnych miesięcy, dnia 13 o tej samej godzinie.
W drugim objawieniu Matka Boża powiedziała Łucji, że Pan Jezus pragnie posłużyć się jej osobą, by ustanowić nabożeństwo do Jej Niepokalanego Serca. Obiecała przy tym, że dusze, które ofiarują się Niepokalanemu Sercu Maryi, otrzymają ratunek, a Bóg obdarzy je szczególną łaską. Ponadto Maryja zapowiedziała zabrać wkrótce do nieba Franciszka i Hiacyntę, co też się stało – Franciszek zmarł 4 kwietnia 1919 r., Hiacynta 10 lutego 1920 r.
Trzecie objawienie z 13 lipca przedstawiało wizję piekła i zawierało prośbę o odmawianie różańca. Matka Boża wyznała wówczas, że ratunkiem dla grzeszników jest nabożeństwo do Jej Niepokalanego Serca. Maryja przedstawiła również dzieciom tajemniczą wizję, która pozostała ukryta do 2000 r. jako tzw. trzecia tajemnica fatimska.
Czwarte objawienie miało początkowo odbyć się 13 sierpnia, ale dzieci zostały aresztowane i przebywały w więzieniu. Ukazała się im dopiero sześć dni później. Matka Boża prosiła o Różaniec i ofiary wynagradzające za grzeszników idących do piekła. Zapowiedziała także październikowy cud. W piątym objawieniu, 13 września, Matka Boża ponowiła prośbę o odmawianie różańca, żeby uprosić koniec wojny.
Szóste, ostatnie objawienie, 13 października 1917, było objawieniem szczególnym. Miał wówczas miejsce zapowiadany przez Matkę Boską wcześniej cud, który oglądało blisko sto tysięcy ludzi. Był to tzw. cud słońca – w pochmurną i deszczową pogodę nagle ukazało się słońce, które zaczęło wirować po niebie jak ogniste koło i zbliżać się do ziemi, rzucając promienie kolorowego światła. To niezwykłe zjawisko trwało około 10 minut. W tym krótkim czasie ziemia została całkowicie osuszona, a przemoczone ubrania wyschły. Biskup Fatimy w oficjalnym liście pasterskim na temat cudu pisał: Tysiące ludzi widziało ten taniec słońca... Widziały go osoby z różnych grup i klas społecznych, wierzące i niewierzące, dziennikarze głównych portugalskich gazet, a nawet ludzie przebywający poza miejscem zgromadzenia.
Podczas szóstego objawienia Matka Boska podała dzieciom swój tytuł – Matka Boska Różańcowa i nakazała wybudować kaplicę. Wypowiedziała również słowa: Przyszłam upomnieć ludzkość, aby zmieniała życie i nie zasmucała Boga ciężkimi grzechami. Niech ludzie codziennie odmawiają różaniec i pokutują za grzechy. Podczas szóstej wizji dzieci zobaczyły także św. Józefa z Dzieciątkiem Jezus i Matkę Boską Karmelitańską.
Jan Paweł II wielokrotnie podkreślał, że opiece Matki Bożej z Fatimy zawdzięcza uratowanie podczas zamachu dokonanego na jego życie właśnie 13 maja 1981 r. na Placu Świętego Piotra w Rzymie.
Beatyfikacja Hiacynty i Franciszka miała miejsce 13. maja 2000 roku, kiedy Jan Paweł II odwiedził sanktuarium w Fatimie. Siostra Łucja Dos Santos zmarła 13. lutego 2005 roku przeżywszy 97 lat. W trzecią rocznicę śmierci Łucji 13 lutego 2008 papież Benedykt XVI rozpoczął jej proces beatyfikacyjny, odstępując od prawa mówiącego, iż proces beatyfikacyjny kandydata może rozpocząć się najwcześniej pięć lat od jego śmierci.
Tajemnice fatimskie
Tajemnicami fatimski nazywa się tę część przesłania i wizji związanych z objawieniami w Fatimie, które początkowo nie zostały upublicznione przez wizjonerów. Dwie pierwsze zostały upublicznione w 1941 r., trzecia dopiero 26 czerwca 2000 r. przez Jana Pawła II.
Tajemnica pierwsza dotyczyła wizji piekła, którą Maryja przekazała dzieciom w 3. objawieniu.
Tajemnica druga mówiła o odnosiła się do nabożeństwa Niepokalanego Serca Maryi. Zapowiadała także drugą wojnę światową oraz ogromne szkody, jakie Rosja miała wyrządzić ludzkości przez odejście od wiary i wprowadzenie komunistycznego totalitaryzmu, w tym prześladowania chrześcijan.
Z kolei tajemnica trzecia była przeznaczona tylko dla papieży. Była w niej mowa o „białym kapłanie ginącym od kuli z broni palnej”, co część osób odnosi do zamachu na Jana Pawła II z 13 maja 1981. Mówiąc ogólnie, zawierała symboliczną scenę, która zapowiadała to, co faktycznie spotkało Kościół w XX wieku, czyli prześladowania i męczeństwo.