W 1917 r. w Fatimie (Portugalia) Matka Boska sześciokrotnie ukazała się trójce pastuszków: sześcioletniej Hiacyncie, jej o dwa lata starszemu bratu Franciszkowi oraz ich ciotecznej siostrze, dziewięcioletniej Łucji. Jej objawienia zostały poprzedzone w 1916 r. trzema objawieniami Anioła Pokoju, który przedstawił się jako Anioł Portugalii. Miał on przygotować dzieci na spotkanie z Maryją.
Objawienia Matki Boskiej w Fatimie miały miejsca kolejno: 13 maja, 13 czerwca, 13 lipca, 19 sierpnia, 13 września i 13 października. Ich głównym przesłaniem była konieczność nawrócenia, pokuty, modlitwy o pokój i koniec wojny (w latach 1914-1918 trwała I wojna światowa) oraz ofiarowania się Niepokalanemu Sercu Maryi.
Hiacynta opisała Matkę Boską, która ukazywała się dzieciom, jako Panią w białej sukni, promieniującą jak słońce. Jaśniała światłem jeszcze jaśniejszym niż promienie słoneczne, które świecą przez kryształowe naczynie z wodą.
W pierwszym objawieniu, które miało miejsce 13 maja, Maryja zapewniła dzieci, że przychodzi z nieba i poleciła im odmawiać różaniec, aby wyprosić pokój dla świata. Poprosiła je także, aby przychodziły w to samo miejsce przez 6 kolejnych miesięcy, dnia 13 o tej samej
