Księgi biblijne zostały spisane w trzech językach: hebrajskim, aramejskim i greckim. Poniżej prezentujemy ogólne opisy tych języków oraz wskazujemy, które dokładnie fragmenty Biblii zostały spisane w danym języku.
Język hebrajski w Biblii
Język hebrajski należy do grupy języków semickich. W życiu codziennym Izraelitów został wyparty po powrocie z niewoli babilońskiej w V w. przed Chr. Pozostał jednak językiem sakralnym, używanym w ceremoniach oraz piśmiennictwie religijnym.
W języku hebrajskim spisano 39 ksiąg Starego Testamentu, które składają się na Biblię Hebrajską, z wyłączeniem krótkich fragmentów spisanych w j. aramejskim.
Język aramejski w Biblii
Język aramejski, podobnie jak język hebrajski, należy do języków semickich. Prawdopodobnie to on był językiem ojczystym Izraelitów, a nie hebrajski. Około VI w. przed Chr. stał się językiem oficjalnym administracji perskiej. Język ten był powszechny w czasach Jezusa. Rozwijał się aż do połowy VII w. Nowy Testament zawiera arameizmy oraz słowa aramejskie, np. Abba (Ojcze).
W języku aramejskim spisano tylko fragmenty kilku ksiąg Starego Testamentu: Rdz 31,47; Jer 10,11; Ezd 4,8-6,18; Ezd 7,12-26; Dn 2,4-7,28.
Język grecki w Biblii
Język grecki to język z rodziny języków indoeuropejskich. Księgi biblijne zostały spisane w uproszczonej, pospolitej formie tego języka, czyli w tzw. koine.
Wszystkie 27 ksiąg Nowego Testamentu powstało w języku greckim oraz 7 ksiąg deuterokanonicznych, tj.: Księga Tobiasza, Księga Judyty, Księga Barucha, Księga Mądrości, Księga Syracha, 1. i 2. Księga Machabejska, a także krótkie fragmenty Księgi Daniela (Dn 3,24-90; Dn 13-14) i Księgi Estery (Est 10, 4-16,24).