Słowo Boże – czym jest?
Słowem Bożym nazywa się objawienie Boga w historii jako Słowo: wypowiedziane, napisane i wcielone.
Bóg objawił się jako Słowo wypowiedziane już przy stworzeniu świata:
Wtedy Bóg rzekł: "Niechaj się stanie światłość!" I stała się światłość. Bóg widząc, że światłość jest dobra, oddzielił ją od ciemności. I nazwał Bóg światłość dniem, a ciemność nazwał nocą. (Rdz 1, 3-5)
Słowo Boga jest zatem twórcze. Prorok Izajasz zwraca także uwagę na skuteczność słowa Pańskiego:
Tak słowo, które wychodzi z ust moich, nie wraca do Mnie bezowocne, zanim wpierw nie dokona tego, co chciałem, i nie spełni pomyślnie swego posłannictwa. (Iz 55, 11)
Słowo Boże ludzie poznawali dzięki prorokom, przez których Bóg przemawiał, dzięki Jezusowi, ale również za pośrednictwem apostołów:
Gdy przybyli do Salaminy, głosili słowo Boże w synagogach żydowskich; mieli też Jana do pomocy. (Dz 13,5)
„Słowem” (gr. Logos) tytułowano także samego Jezusa Chrystusa. Takie określenie pojawia się wielokrotnie u św. Jana, m.in.:
Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy. (J 1,14)
Św. Jan podkreślał również, że Słowo jest odwieczne. W konsekwencji od starożytności wyrażenia „Syn Boży” używano zamiennie z tytułem Logos, mówiąc o Jezusie Chrystusie. W takim kontekście łatwiej zrozumieć myśl św. Hieronima:
Nieznajomość Pisma Świętego jest nieznajomością Chrystusa.
W obu przypadkach mamy bowiem do czynienia ze Słowem Bożym.
Pismo Św. jako objawienie
Pismo Święte to mowa Boża, która została utrwalona na piśmie pod natchnieniem Ducha Świętego. Autorem Pisma jest zatem sam Bóg, a treścią prawdy przez Boga objawione. Każda księga w całości, jak i każda część księgi brana osobno, jest uważana przez Kościół za księgę świętą.
W księgach świętych Ojciec, który jest w niebie, spotyka się miłościwie ze swymi dziećmi i prowadzi z nimi rozmowę. (Sobór Watykański II, konst. Dei verbum, 21.)
Kościół wierzy, że nie tylko treść, ale też ułożenie ksiąg Pisma Świętego, stworzenie kanonu to efekt natchnienia Duchem Świętym.
Ludzi, którzy spisali Słowo Boga, autorów natchnionych, Kościół określa mianem hagiografów. Prorok Jeremiasz mówi o sobie z kolei jako o ustach Boga (Jr 15,19). Ludzkich autorów Biblii można również nazwać rzecznikami Bożego objawienia. Przekazują oni bowiem tylko to, co chciał Pan i nie dodają nic od siebie:
Do sporządzenia ksiąg świętych Bóg wybrał ludzi, którymi posłużył się jako używającymi swoich zdolności i sił, by dzięki Jego działaniu w nich i przez nich oni sami jako prawdziwi autorzy przekazali na piśmie to wszystko, i tylko to, czego On chciał. (Sobór Watykański II, konst. Dei verbum, 11.)
Bóg, aby objawić się ludziom, przemawia do nich ludzkim językiem. To upodobnienie Słowa Bożego do mowy człowieka jest porównywane do Wcielenia Jezusa Chrystusa.