Przekłady Biblii zaczęły powstawać już w starożytności. Jako pierwszy najczęściej wymieniany jest Pięcioksiąg Samarytański. Samarytanie dokonali przekładu znaków, czyli transliteracji tekstu hebrajskiego na alfabet samarytański, który zresztą ma swoje korzenie w alfabecie starohebrajskim. Ów Pięcioksiąg datowany jest na IV-II w. przed Chr. i jak sama nazwa wskazuje przełożono wówczas tylko pierwsze pięć ksiąg Starego Testamentu, czyli żydowską Torę.
Niektórzy uznają za przekład Biblii także targumy aramejskie, czyli tłumaczenia z języka hebrajskiego na język aramejski fragmentów Starego Testamentu. Są one jednak bardziej parafrazą tekstu oryginalnego niż wiernym tłumaczeniem. Targumy powstały z powodu zaniku języka hebrajskiego w sferze życia codziennego Żydów po powrocie z niewoli babilońskiej (VI w. przed Chr.). Wówczas czytane w synagodze teksty świętej były niezrozumiałe dla wiernych i wymusiło to ustne tłumaczenie ich na j. aramejski, którym się powszechnie posługiwano. Pierwsze targumy w formie zapisu datuje się dopiero na III w. przed Chr. Nie zebrano ich jednak nigdy w jedną kompilację.
Najbardziej znanymi przekładami Biblii są Septuaginta i Wulgata. Warto jednak pamiętać także o Biblii Syryjskiej, która podobnie jak Wulgata powstała w IV w. Przekład ten nazywany jest Peszitta (syr. prosta, powszechna) i jest ciągle używany przez chrześcijan nestoriańskich i syryjskich. Nie obejmuje 2 i 3 Listu Jana, Listu Judy i Apokalipsy, gdyż nie wchodzą one do kanonu tamtejszych Kościołów.
Przykład Peszitty pokazuje nam, że zawsze przekład związany jest z kanonem. Stąd możemy wyróżniać przekłady katolickie, protestanckie, Kościołów wschodnich, prawosławia itd. Równocześnie istnieją próby zniesienia różnic. W Polsce w 1995 r. Towarzystwo Biblijne zaczęło prace nad projektem Biblii Ekumenicznej. Tłumaczeniem zajął się Międzywyznaniowy Zespół Tłumaczy złożony przez przedstawicieli różnych Kościołów chrześcijańskich. Księgi Biblii Ekumenicznej są publikowane od 1997 r., do tej pory jednak nie udało się przełożyć i wydać całości.
Septuaginta
Septuaginta była pierwszy przekładem Starego Testamentu na język grecki. W zapisie występuje również pod skrótem LXX, gdyż sama nazwa oznacza „przekład siedemdziesięciu" i nawiązuje do legendy z „Listu Arysteasza” (uznanego za apokryf) według której w pracach nad przekładem, z polecenia króla Egiptu Ptolomeusza, uczestniczyło siedemdziesięciu dwóch tłumaczy.
Septuaginta powstała w Aleksandrii na przestrzeni 250-150 r. przed Chr. Tłumaczenie objęło całość Biblii Hebrajskiej, a nie tylko Torę (jak w przypadku Samarytan). Jednak Septuaginta nie jest wyłącznie przekładem, a obejmuje również księgi, które nie zostały zawarte w Biblii Hebrajskiej, zwane deuterokanonicznymi, to jest: Tobiasza, Judyty, Barucha, List Jeremiasza, 1 i 2 Księgę Machabejską, Księgę Mądrości i Mądrość Syracha. W Septuagincie znalazły się też dodatkowe fragmenty Księgi Estery i Księgi Daniela.
Biblia Hebrajska i Septuaginta różnią się także kolejnością ksiąg.
Septuaginta nie spotkała się z entuzjastycznym przyjęciem wśród żydowskich środowisk ortodoksyjnych, dlatego niejako w odpowiedzi, i równocześnie w opozycji, powstały greckie przekłady żydowskie Akwili z Pontu, Symmacha i Teodocjana, datowane na II w. po Chr.
Ponieważ Kościół chrześcijański rozwijał się w środowisku diaspory, to Biblia była w praktyce Biblią grecką; stąd cytaty w Nowym Testamencie były czerpane przede wszystkim z LXX .
Przekłady, które korzystały z Septuaginty : łaciński (Wulgata), koptyjski, etiopski, ormiański, gruziński, arabski, staro-cerkiewno-słowiański (Biblia ostrogska).
Wulgata
Pierwsze tłumaczenia łacińskie zaczęły powstawać już w II w. i są nazywane starołacińskimi (Vetus Latina). W 383 r. papież Damazy I zlecił Hieronimowi ujednolicenie owych przekładów. W ten sposób powstała Wulgata. Praca nad przekładem zajęła Hieronimowi 24 lata.
Korzystał on zarówno z przekładów starołacińskich, greckich, jak i tekstów hebrajskich. Nie zajął się tłumaczeniem ksiąg deuterokanonicznych, gdyż tak jak Żydzi, uważał je za nienatchnione.
To właśnie Wulgata była pierwszą książką wydrukowaną (tzw. Biblia Gutenberga) w 1455 r. Z kolei w 1546 r. przekład Hieronima został uznany za oficjalny przekład Kościoła katolickiego na Soborze Trydenckim. Wulgata była jednak kilkakrotnie poprawiana i udoskonalana – w 1590r. wydano Wulgatę Sykstyńską, zaledwie dwa lata później Wulgatę Klementyńską, a 1979 r. Neo-Wulgatę.