złożenie Izaaka w ofierze przez Abrahama. Choć był to jego ukochany i upragniony syn, Abraham zdecydował się spełnić rozkaz Boga i zabić Izaaka. Do zabójstwa nie dochodzi, gdyż anioł Boży powstrzymuje rękę Abrahama. Bóg przekonał się o posłuszeństwie Abrahama – to miał być tylko test jego wiary, która okazuje się heroiczna i bezgraniczna. Jahwe nie chce ofiar z ludzi.
Abraham żył 175 lat. Został pochowany w pieczarze w pobliżu Mamre. Jego historia została opisana w Księdzę Rodzaju (Rdz 12-25).
Postać Abrahama odgrywa ważną rolę w trzech religiach monoteistycznych: judaizmie, chrześcijaństwie i islamie. Sobór Watykański II podkreślił, że to właśnie wiara w Abrahama, obok oczekiwania sądu ostatecznego, jest tym elementem, który łączy chrześcijanin z muzułmanami. Należy jednak podkreślić, że w Koranie występuje drobna różnica w opisie złożenia ofiary z syna – w świętej księdze islamu złożony miał być Izmael.
W teologii funkcjonuje wyrażenie „łono Abrahama”. Pojawia się ono w Ewangelii św. Łukasza:
Umarł żebrak, i aniołowie zanieśli go na łono Abrahama. Umarł także bogacz i został pogrzebany. (Łk 16,22)
Jest to określenie miejsca spoczynku po śmierci, gdzie zgromadzeni są Ci, którzy byli sprawiedliwi za życia. Nie ma tam cierpienia, jest wypełnione szczęściem. Tam dusze czekają na Sąd Ostateczny.