zakochuje się w Marku i nie jest pewna, czy jej miłość nie jest przypadkiem grzeszna. Opowiada o swoim uczuciu kapłanowi Kryspusowi. Ten jednak gani ją za grzeszne uczucie. Dziewczynę uspakaja apostoł Piotr mówiąc: „Nie masz winy w miłości twojej”.
Winicjusz, który w domu Miriam prowadził dysputy z Piotrem i Pawłem z Tarsu, czuje się już na tyle dobrze, że postanawia powrócić do domu. Zobaczywszy niewolników ucztujących w jego pokojach, wybuchł gniewem. Chciał skazać ich na chłostę, zdążył się jednak powstrzymać. Służba bała się, gdyż Marek przebywał przez trzy dni w bibliotece. Gdy wyszedł, nie wyznaczył kary, ale wszystkim przebaczył. Niewolnicy w podzięce dla swego pana stali się bardziej chętni do pracy. Winicjusz, rozmyślając o naukach Piotra, postanawia przyjąć chrzest. Czasem odwiedza go Glaukus i informuje o Ligii. Winicjusz bije się z myślami, a kiedy Glaukus przestaje go odwiedzać, postanawia zapomnieć o ukochanej. Choć cały czas myśli o Ligii, w między czasie romansuje z Chryzostemis, pozbywa się jej jednak po awanturze o dwie syryjskie dziewczyny.
Powrót Nerona
Dwór Nerona wraca do Rzymu. Petroniusz wysyła lektykę po Winicjusza. Marek decyduje się w końcu odwiedzić wuja. Petroniusz jest bardzo szczęśliwy, gdyż odkrył w sobie uczucie do Eunice, ale nie rozumie siostrzeńca i jego zmiany poglądów, nie wyobraża sobie też, że Marek mógł zostać chrześcijaninem. Nakazuje Winicjuszowi, żeby wybrał się do Nerona, bo cesarz może czuć się urażony, że młody patrycjusz nie uczestniczył w podróży.
Zaraz po powrocie Neron odczuł wielką niechęć do swojego miasta. Wydał edykt, że wyrusza do Achai i niebawem wróci. Podczas odwiedzin w przybytku Westy cezar omdlał. Winicjusz nie pozwolił jednak na to, by upadł na ziemię. Dla znudzonego dworu Tygellin wyprawił ucztę na tratwach pływających po stawie. Na brzegu, w domach rozpusty, w zaroślach rozpoczyna się orgia, w której biorą udział niemal wszyscy biesiadnicy. Winicjusz nie potrafiąc zapomnieć o Ligii, odrzucił próbującą uwieść go Poppeę. Z niezręcznej sytuacji ratuje siostrzeńca Petroniusz. Młodzieniec wyznaje swoją niechęć do świata, Rzymu, uczt i odchodzi. Petroniusz wiedział, że odrzucona Poppea będzie chciała się zemścić. Zamierza wyprawić siostrzeńca z Rzymu w podróż, ale Neron ubiega jego plany i zaprasza Winicjusza do Ancjum, gdzie wybiera się z całym dworem. Sprzeciwienie się groziło śmiercią.
Tymczasem Marka odwiedza wynędzniały i głodny Chilon, który oznajmia, że wie, gdzie ukrywa się Ligia. Sugeruje młodzieńcowi ponowne jej porwanie. Patrycjusz oburzony pomysłem każe wychłostać Chilona, który poprzysięga mu zemstę, jednocześnie jednak wskazuje dom, w którym obecnie przebywa Ligia.
Winicjusz zjawia się w tam i spotyka Piotra i Pawła z Tarsu oraz lekarza Glaukoma. Opowiada im o swoich rozterkach i o miłości do Ligii. Prosi w ich obecności o rękę Ligii. Dziewczyna wyznaje miłość do Marka. Apostoł ucieszony słowami Winicjusza błogosławi parę.
Zadowolony i szczęśliwy Marek informuje wuja o narzeczeństwie z Ligią. Postanawia uwolnić wszystkich niewolników, którzy służyli u niego przez dwadzieścia lat, innym z kolei wydaje po trzy złote monety. Każe również rozkuć kajdany niewolnikom na sycylijskiej wsi. Niewolnicy, którzy narysują na piasku rybę, mają również zostać uwolnieni.
Spalenie Rzymu
Neron wraz z dworem opuszcza Rzym. Winicjusz oznajmia Ligii w liście, że musi jechać z cesarzem do Ancjum. Tłum obserwuje odjeżdżający orszak, jego przepych i bogactwo. Każdego dnia zakochany pisze listy do Ligii, wyznając jej miłość. Opisuje Ancjum i dwór cezara. W jednym z listów ostrzega Ligię, że