Klara to jedna z bohaterek komedii Aleksandra Fredry pt. „Zemsta”. Jest ona wychowanicą i krewną Cześnika Raptusiewicza, u którego mieszka. Jej opiekun bierze pod uwagę ślub z dziewczyną, ale w końcu zmienia zdanie. Sama Klara darzy miłością swojego sąsiada Wacława, którego poślubia w finale komedii.
Romantyczna dziewczyna
Klarę poznajemy jako młodą, zakochaną w Wacławie dziewczynę. Pomimo że jest to uczucie zakazane, ponieważ rodziny Klary i Wacława pozostają w zaciekłym sporze, kobieta ma nadzieję na szczęśliwy związek. Wierzy bowiem w siłę miłości, która potrafi pokonać wszelkie przeszkody.
W osobowości Klary odnajdujemy więc rysy szekspirowskiej Julii. Podobnie jak ona Klara nie chce poddać się twardym prawom rzeczywistości. O podobieństwie Klary i Wacława do szekspirowskich zakochanych świadczy również ich rozmowa, w której deklarują, że jeśli nie będą mogli być razem, popełnią samobójstwo. Dziewczyna jest zatem niezwykle romantyczna. Spotyka się potajemnie ze swoim ukochanym w ogrodowej altanie i wysłuchuje jego miłosnych wyznań. Marzy o przyszłości u boku swojego Wacława.
Rozsądna panienka
Jednocześnie Klara nie daje się na tyle porwać swojej romantycznej naturze, żeby zapomnieć o całym świecie. Nie daje się więc uwieść Wacławowi i odrzuca jego propozycję wspólnej ucieczki. Wie, że takie zachowanie byłoby całkowicie nieodpowiedzialne i podważyłoby jej reputację cnotliwej panny. Pomimo młodego wieku i braku życiowego doświadczenia zdaje sobie zatem sprawę ze społecznych konwenansów i ze swojej sytuacji jako kobiety w patriarchalnym świecie. To, co dla Wacława mogłoby być romantyczną przygodą, dla niej oznaczałby wykluczenie z towarzystwa. Na to zaś Klara nie może sobie pozwolić.
Naiwna zakochana
Mimo tej dojrzałości Klara w stosunku do Wacława zachowuje się naiwnie. Z powodu swojego głębokiego uczucia idealizuje ukochanego. Nie podejrzewa, że Wacława mogłoby coś łączyć z Podstoliną. Co więcej, sama wysyła go do ponętnej wdowy i namawia, by wkupił się w jej łaski. Zupełnie zatem brakuje jej wiedzy na temat męskiej natury. Jest przekonana, że miłość stanowi gwarancję wierności i nie wyobraża sobie, że mogłoby być inaczej. Nie ma pojęcia również o podstępnych planach Podstoliny. Klara ocenia zatem zachowanie innych przykładając do nich własną miarę.
Rasowa kokietka
Potrafi być jednak Klara również prawdziwą kokietką. Widać to w jej stosunkach z Papkinem. Dziewczyna zdaje sobie sprawę z tego, że podoba się męźczyźnie i bawi się jego uczuciami. Obiecuje mu nawet swoją wzajemność, ale pod bardzo srogimi warunkami. Stwierdza, że Papkin będzie musiał zachować milczenie, a ponadto dać dowód swojego męstwa. Jako taki Klara postrzega ofiarowanie jej egzotycznego gada:
Jeśli nie chcesz mojej zguby, krokodyla daj mi luby.
Można przypuszczać, że zachowanie dziewczyny względem Papkina wynika z tego, że zdaje sobie ona sprawę, z jakim gagatkiem i fircykiem ma do czynienia i chce poniekąd dać mu nauczkę.
Wnioski
Klara jest postacią wzbudzającą bardzo pozytywne uczucia. Potrafi dać się ponieść romantycznemu uczuciu, ale jednocześnie nie zapomina o swojej pozycji. Jej szczera i uczciwa miłość do Wacława zdecydowanie zwycięża i Klara zostaje żoną ukochanego mężczyzny.