Pracując nad „Makbetem”, William Szekspir korzystał niewątpliwie z dzieła Raphaela Holinsheda pod tytułem „Kroniki Anglii, Szkocji i Irlandii”, wydanego w 1577 roku. W nim to właśnie znalazła się historia opowiedziana przez Szekspira, a opisana po raz pierwszy w XIV wieku.
Według źródeł historycznych, Makbet – wódz szkocki – doszedł do władzy zabijając króla Dunkana I w bitwie w roku 1039. Makbet rządził sprawiedliwie, ale w roku 1053 został pokonany przez Anglików. Króla zabił syn Dunkana, Malkolm III.
Szekspir zaczerpnął z historii sam jej szkielet i uczynił go kanwą dla opowieści o brutalnych mechanizmach władzy, pełnej krwi, ludzkich tragedii oraz okrucieństwa.
Sztuka napisała została ok. 1602 r., a wystawiona po raz pierwszy w roku 1606. Od początku była bardzo popularna. O sile jej wymowy niech świadczy fakt, iż w powszechnej świadomości miejsce pierwotnej (historycznej) wersji zajęła na stałe opowieść o życiu szkockiego wodza Makbeta stworzona przez zdolnego dramaturga