AKT I
Dramat rozpoczyna się od sceny walki pomiędzy służbą dwóch zwaśnionych rodów – Kapuletich i Montekich. Służących podjudzają do walki ich panowie. Spór kończy przybycie Księcia, który zakazuje wszelakich walk pod groźbą śmierci.
Monteki zamartwia się o swojego syna, jego zachowanie wydaje mu się podejrzanym. Namawia młodego Benwolia, żeby wypytał Romea o przyczynę smutku. Romeo wyznaje przyjacielowi, że jest nieszczęśliwie zakochany.
Kapuleti zostaje poproszony przez Parysa o rękę jego córki – Julii. Ojciec przypomina zalotnikowi o młodym wieku dziewczyny (Julia ma 14 lat). Mimo to, Parys uzyskuje jego przychylność, Kapuleti informuje go o wieczornym balu maskowym.
Jeden ze służących Kapuletich ma roznieść zaproszenia na bal. Nie potrafi czytać, więc prosi o pomoc przypadkowych przechodniów, Romea i Benwolia. Chłopcy zaskoczeni tym zbiegiem okoliczności, postanawiają udać się na bal w maskach. Romeo chce przy okazji znaleźć nowy „obiekt uczuć”.
W tym samym czasie matka Julii informuje dziewczynę o pojawieniu się zalotnika w osobie Parysa. Kobieta przygotowuje córkę na możliwe oświadczyny. Julia z uległością obiecuje poddać się woli rodziców.
Wieczorem rozpoczyna się wielki bal maskowy, na którym pojawia się Romeo z dwójką przyjaciół – Benwoliem i Merkucjem. Młody Monteki dostrzega w tłumie dziewcząt Julię i zakochuje się w niej od pierwszego wejrzenia. Młodzieńca dostrzega także Tybalt, ale zostaje powstrzymany przez starego Kapuletiego przed wszczęciem awantury.
AKT II
Romeo, nie zważając na ostrzeżenia przyjaciół, zakrada się do ogrodu Kapuletich. Bohater podsłuchuje wyznanie Julii stojącej na balkonie. Dziewczyna rozpacza, gdyż dowiedziała się o pochodzeniu Romea. Między parą nawiązuje się rozmowa (słynna scena balkonowa). Młodzi wyznają sobie miłość. Zdając sobie sprawę z grożącego im niebezpieczeństwa, planują szybki ślub.
Romeo udaje się z prośbą o pomoc do ojca Laurentego, swojego spowiednika. Zakonnik jest zdziwiony planami Montekiego. Przypomina mu o jego ostatniej miłości (do Rozaliny). Pomimo obaw, Laurenty wyraża zgodę na udzielenie młodym ślubu wierząc, że małżeństwo to może doprowadzić do zgody pomiędzy dwoma zwaśnionymi rodami.
Wiadomość o czasie i miejscu ślubu zostaje przekazana służącej Julii, Marcie. Julia ma przybyć do celi zakonnika pod pretekstem spowiedzi. Poinformowana przez Martę, udaje się w pośpiechu do ojca Laurentego. Zakonnik udziela młodym ślubu.
W tym samym czasie Benwolio i Merkucjo omawiają list, który Tybalt przysłał Montekiemu. Krewny Kapuletów wyzywa w nim Romea na pojedynek. Przyjaciele żartują ze słów Tybalta.
AKT III
Wkrótce okazuje się, że krewny Kapuletich osiągnął cel. Romeo, wracający od ojca Laurentego, spotyka Tybalta i Merkucja. Mężczyźni obrzucają się nawzajem obelgami, dochodzi między nimi do bójki. W walce rozgniewany Tybalt rani śmiertelnie Merkucja. Romeo – świadomy możliwych tragicznych konsekwencji – mści przyjaciela, wyzywając jego mordercę na pojedynek i zabijając go. Po zabiciu krewnego żony młody małżonek ma tylko jedno wyjście – uciec z miasta. Na miejscu zbrodni pojawiają się przedstawiciele skłóconych rodzin. Kapuleci domagają się śmierci Romea. Książę skazuje go na wygnanie.
Marta informuje Julię o zbrodni, której dopuścił się jej małżonek. Uciekinier znajduje schronienie w celi ojca Laurentego. Zrozpaczony Romeo planuje początkowo popełnić samobójstwo, szybko jednak rezygnuje z tego pomysłu. Zakonnik sugeruje młodzieńcowi spotkanie z Julią, a później ucieczkę do Mantui. Młodzi bohaterowie spotykają się w pokoju Julii, gdzie spędzają noc.
W tym samym czasie rodzice dziewczyny planują
