W duńskim zamku Elsynor przez dwie nocy ukazuje się duch zmarłego króla Hamleta. Kolejnej nocy, na prośbę strażników, do zamku przybywa wittenberski student – Horacy – i próbuje nawiązać dialog z duchem. Po nieudanej próbie wezwany zostaje syn starego króla, Hamlet. Książę przepełniony jest emocjami związanymi ze śmiercią ojca oraz powtórnym zamążpójściem matki, która poślubiła Klaudiusza, brata zmarłego króla.
W nocy duch przemawia do Hamleta. Ojciec wyznaje mu prawdę o swojej śmierci. Stał się ofiarą spisku brata. Kiedy spał, ten nalał mu trucizny do ucha, następnie poślubił Gertrudę i tym samym został królem Danii. Duch żąda, aby syn pomścił jego śmierć. Hamlet udaje przed mieszkańcami zamku obłąkanie. Symulowaną chorobą niepokoi się zakochana w nim Ofelia, córka Poloniusza. Król Klaudiusz nie wierzy, by źródłem obłędu miał być zawód miłosny. Ściąga dawnych przyjaciół Hamleta – Rozenkranca i Gildernsterna – aby śledzili jego poczynania, gdyż domyśla się, że książę poznał prawdę o jego czynie.
Na zamek zostaje sprowadzona trupa aktorska, która ma rozweselić Hamleta. Ten jednak wykorzystuje ją do swoich celów. Proponuje odegranie „Zabójstwa Gonzagi” z dopisanym przez siebie fragmentem. Scena autorstwa Hamleta przedstawia zabójstwo króla przez wlanie mu trucizny do ucha. Podczas spektaklu Klaudiusz wybiega z sali. Świadomy zagrożenia ze strony księcia, decyduje się na kolejną intrygę – wysyła Hamleta do Anglii z depeszą do angielskiego króla. W treści listu Klaudiusz zrzuca odpowiedzialność za zabójstwo króla na Hamleta i prosi o jego zgładzenie. Wszystkiego mają dopilnować Rozenkranc i Gildenstern.
Zmierzając przed wyjazdem do komnaty matki, Hamlet widzi modlącego się Klaudiusza. Nachodzi go myśl o zabiciu bratobójcy, ale nie chce uczynić tego podczas modlitwy, gdyż Klaudiusz zostałby rozgrzeszony. Hamlet odbywa burzliwą rozmowę z matką. Słyszy szmery zza kotary i podejrzewając Klaudiusza o podsłuchiwanie, uderza w to miejsce szablą. Okazuje się, że zabił Poloniusza.
Książę ukrywa ciało kanclerza i wyrusza w podróż. Po drodze spotyka się z wyruszającym z wojskami do Polski Fortynbrasem. Tymczasem w Danii samobójstwo (przez utopienie się) popełnia załamana śmiercią ojca i wyjazdem ukochanego Ofelia. Jej brat, Laertes, na wieść o zaszłych tragediach przyjeżdża do zamku żądny zemsty. Wykorzystuje to Klaudiusz, który zyskuje w ten sposób sojusznika w walce przeciwko Hamletowi.
Jednak księciu udaje się uniknąć śmierci. Nieufny wobec Klaudiusza, otwiera list, a odkrywając podstęp, pisze własną jego wersję, skazując na śmierć towarzyszących mu Rozenkranca i Gildersterna. Po powrocie do kraju Hamlet udaje się na cmentarz. Tam słyszy rozmowę grabarzy na temat śmierci Ofelii i odnajduje czaszkę Yoricka – swojego opiekuna z dzieciństwa. Dochodzi do pierwszego starcia z Laertesem. Dzięki interwencji Horacego nikomu nic się nie staje, jednak Klaudiusz proponuje prawdziwy pojedynek. Aby być pewnym śmierci Hamleta, nasącza końcówkę szabli Laertesa trucizną, inną wsypał do jego kielicha.
W czasie walki przypadkowo dochodzi do zamiany broni. Przeciwnicy nawzajem ranią się śmiertelnie. Królowa wypija zatrute wino przeznaczone dla jej syna, a Hamlet tuż przed śmiercią przebija szpadą Klaudiusza.
Tragedia kończy się wkroczeniem Fortynbrasa, który zostanie nowym królem Danii.