AKT I
Scena I
Ponure wrzosowisko, nastrój grozy. Zapowiedź trzech starych wiedźm o tym, iż przepowiedzą Makbetowi jego przyszłość.
Scena II
Podczas bitwy pod Forres król Dunkan I wraz z synami Malkolmem i Donalbeinem obserwują zmagania swoich wojsk ze zbuntowaną szlachtą szkocką i irlandzką. Z ust różnych posłańców dowiaduje się o męstwie Makbeta, który znacznie przyczynia się do zwycięstwa. Król postanawia nagrodzić męstwo Makbeta tytułem tana Kawdoru.
Scena III
Wiedźmy odprawiają czary na wrzosowisku, obmyślają zemstę na kobiecie, która uczyniła krzywdę jednej z nich; kara spotka także niewinnego męża kobiety. Makbet wraz ze swym towarzyszem spotykają trzy wiedźmy. Te przepowiadają Makbetowi, że wkrótce zostanie tanem Kawdoru oraz panem zamku Glamis, a później królem całej Szkocji. Banko z kolei dowiaduje się od wiedźm, że będzie ojcem królów. Wyraża swoje wątpliwości co do wróżby. Posłańcy króla Dunkana przynoszą Makbetowi wiadomość o decyzji króla. Makbet zaczyna wierzyć wiedźmom i postanawia uśmiercić Dunkana, nie przejmując się wizją swej własnej zagłady.
Scena IV
Pałac Dunkana. Król rozmawia z Makbetem. Zwierza mu się ze swej decyzji uczynienia królem Malkolma. Makbet – zwracając się do publiczności – wyraża swe zamiary pozbycia się przeszkody na drodze do tronu.
Dunkan rozmawia z Banko, chwali przed nim Makbeta. Banko nie wyjawia wróżb wiedźm ani zamiarów Makbeta.
Scena V
Zamek Makbeta w Inverness, po raz pierwszy pojawia się Lady Makbet. Kobieta dowiaduje się z listu męża o wróżbach wiedźm. Natychmiast zaczyna obmyślać plan działania. Okazuje się, że król Dunkan pragnie zatrzymać się wraz z orszakiem w zamku Inverness. Lady Makbet postanawia wykorzystać okazję do zabicia króla i przejęcia tronu. To ona obmyśla cały plan, gdyż wie, że natura męża skłaniała się zawsze ku dobru. Makbet jest zaskoczony bezlitosną i bezkompromisową postawą żony, zgadza się jednak na wszystko.
Scena VI
Przybywa Dunkan z orszakiem. Gospodarze obłudnie witają króla, doskonale maskując swoje niecne zamiary.
Scena VII
Makbetem targają wątpliwości. W czasie jego monologu wchodzi Lady Makbet. To ona namawia męża i przekonuje go do zbrodni. Makbet pragnie jak najszybciej mieć zabójstwo za sobą, z kolei Lady Makbet postrzega zabicie króla jako ostateczny dowód jej miłości do męża.
AKT II
Scena I
Banko próbuje przekonać Makbeta, by nie postępował według przepowiedni. Mówi mu o rycerskości i honorze. Po odejściu Banka Makbet ma przywidzenia – widzi zakrwawiony sztylet, nawiedza go również bogini zbrodni, Hekate. Jest to głos sumienia rycerza. Przegrywa ono jednak z pokusą objęcia władzy. Makbet uważa, iż musi zabić króla z miłości do swojej żony.
Scena II
Makbet popełnia zbrodnię, jest przerażony i oszołomiony swoim czynem. Przybiega do Lady Makbet z zakrwawionymi dłońmi. Ta, widząc nieporadność męża, bierze sprawy we własne ręce. Podrzuca zakrwawione sztylety uśpionym strażnikom oraz maże ich krwią Dunkana.
Scena III
Makduf i Lennox znajdują ciało zamordowanego króla. Makbet zabija strażników jako winnych zbrodni, tłumacząc się furią. Lady Makbet mdleje – wszystko to ma przekonać dwór Dunkana o niewinności Makbeta i jego żony. Synowie Dunkana opuszczają Szkocję w obawie o swoje życie. Makduf, mimo przedstawienia danego przez Lady Makbet, zaczyna coś podejrzewać.
Scena IV
Szlachcic szkocki Rosse rozmawia ze Starcem o dziwnych wydarzeniach mających miejsce w noc zamordowania króla. Wymieniają sowę, która zadziobała sokoła. Wspominają dobrego króla Dunkana. Makduf podejrzewa synów Dunkana o uknucie spisku. Na króla ma być koronowany Makbet,