Eklektyzm to jedna z cech postmodernizmu w literaturze, która polega na współistnieniu w obrębie dzieła literackiego różnorodnych konwencji gatunkowych, stylistycznych, narracyjnych czy poetyckich. Innymi słowy, utwór literacki staje się swoistym „workiem”, do którego można wrzucić wszystko.
Eklektyzm to przejaw postmodernistycznego zaburzenia relacji pomiędzy sztuką elitarną i kulturą masową. Właściwość ta sprawia, że w dziele funkcjonują obok siebie na równych prawach elementy zaczerpnięte z popkultury i z wysokiej tradycji literackiej. Eklektyzm jest wyrazem najważniejszych aspektów filozofii postmodernizmu – wpisuje się w przeświadczenie o końcu nowoczesności, a więc – w dużym uproszczeniu – niemożności wymyślenia czegoś nowego na temat świata czy sztuki. Tym samym literatura zostaje uwięziona w wiecznym kole powtórzeń.
Ponadto eklektyzm odzwierciedla fragmentaryczność i niespójność rzeczywistości. Stanowi opozycję względem wszelkich koncepcji totalizujących, stoi po stronie różnicy, rozdarcia, a dalej tolerancji i równouprawnienia. Kategoria ta uzmysławia różnorodność możliwych sposobów opisywania rzeczywistości. Dzieło literackie staje się zbiorem rozmaitych języków, niejednokrotnie