Parodia to rodzaj stylizacji polegającej na imitowaniu przez dane dzieło literackie stylu lub tematyki innego tekstu bądź też określonej konwencji gatunkowej, które wywołuje efekt komiczny.
Parodia jest zjawiskiem literackim o bardzo długiej tradycji, sięgającej czasów starożytnych. Dziełem inicjującym tę formę była „Gigantomachia” z V w. p. n. e. autorstwa Hipponaksa z Efezu i Hegemona z Tazos. Słynni parodyści w dziejach literatury to Francois Rabelais, Miguel de Cervantes czy Wolter. W literaturze polskiej najbardziej rozpoznawalna parodia to oświeceniowa „Monachomachia” Ignacego Krasickiego.
Parodia stała się również jedną z ważniejszych cech literatury współczesnej, przede wszystkim postmodernistycznej. Należy jednak pamiętać, że o ile tradycyjnie parodia pełniła funkcję satyryczną (ośmieszała określony wzorzec w celu podjęcia z nim polemiki), o tyle parodia postmodernistyczna nie dyskutuje z naśladowanym prototypem, a jedynie go przywołuje i gra jego konwencjami – jest zatem bardzo bliska formie pastiszu. Dzieje się tak dlatego, że postmodernizm nie zakłada żadnej stałej prawdy o rzeczywistości czy sztuce, wszystkie konwencje istnieją w nim na zasadzie równoprawnej.
Można zatem powiedzieć,