Jan Andrzej Morsztyn, Do jednej - treść wiersza

Nie dziwna to u mnie, pani,
     Że cię każdy, kto zna, ga - lante wspomina;
Doglądasz bydła, przędziwa,
     Przy tym wolisz szklankę pi - gwów usmażyć.
Przyznać ci, jak aptekarce,
     Że umiesz wysuszać gar - garyzmy.
Przy stole- ć to nie nowina,
     Ze ci nie nastarczą wi - dełek rozbierać;
Skąd kiedy w taniec poskoczysz,
     Pewnie się rześko zato - nie powstydzisz.
Nie mierzi cię gość życzliwy,
     A mąż patrząc dobrze ży - je z tobą;
Zwłaszcza gdy kto nieubogi,
     Wyjednasz mężowi ro - czną intratę.
Nawet przed chudym pachołkiem
     Nie pysznaś z swoim nado - bnym ukłonem.
Więc to dziwna, że cię chwalą,
     A gdzie indziej takie pa - nie kanonizują.