Cygan
Bohater obrazka „Podług księgi”. Przebywa w więzieniu od czterech lub pięciu lat. Współwięźniowie, strażnicy i pracownicy kancelarii nazywają do Cyganem. W ten sposób zapisany był również księdze, choć nie było to jego prawdziwe imię ani nazwisko.
Posiadał „pałające”, posępne spojrzenie. Jego strój był typowo więzienny: koszula i kubrak, na głowie czapka. Unosi wysoko sztywny kark, stąd uważano go za silnego. Na szyi Cygana pulsowały grube żyły. Drobne, ostre i białe zęby ujawniane były przez półotwarte usta. „Drapieżnie pożądliwy” – jak go określa narrator.
Cygan postanowił wykorzystać chwilę nieuwagi strażników i zamieszanie w czasie wjazdu wozu z kapustą. Był zdenerwowany i podekscytowany, drżały mu nogi, ale udało mu się zbiec. Szybko odkryto tożsamość uciekiniera. Zgubiło go jednak, że uciekał w linii prostej. Gdy został pojmany, był wyczerpany, ale rozpaczliwie się bronił. Strażnicy dostrzegli jego „Oczy jak pochodnie, twarz trupio ściągniętą, zęby wyszczerzone jakby do kąsania, na ustach nieco krwawej piany”.
Cygan został tak pobity, że nie mógł dojść do więzienia na własnych nogach. Był bliski omdlenia. Stracił przytomność po pobiciu przez bandę więźniów. Gorączkował, więc musiano odnieść go do lazaretu, gdzie leżał przez dwa tygodnie. Nie przypominał już dawnego Cygana. Był słaby, pochylony i postarzał się. Pluł krwią, miał dreszcze, a trzeciej nocy umarł.
Niańka
Epizodyczna bohaterka obrazka „Podług księgi”. Opiekunka dziecka więziennego sekretarza, atrakcja aresztantów. Młoda i rosła, jej prawie kobiece kształty uwydatniała perkalowa spódnica i kaftan. Żółtawy warkocz spadał jej na kark.
Wiewióra
Negatywny drugoplanowy bohater obrazka „Podług księgi”. Prowodyr recydywistów. Poprosił naczelnika o wymierzenie kary Cyganowi, gdyż – jakoby – więzień zawstydził wszystkich swoim postępowaniem. Chciał ukrócić zapędy i samowolkę Cygana. Skatował kolegę na śmierć.
Naczelnik
Nadzorca więzienia, nazywany „Wielmożnym Panem”, drugoplanowa postać obrazka „Podług księgi”. Dowodził więzieniem, charakteryzował się pięknym podbródkiem, pulchnymi palcami, pięknie zarysowanymi wargami. Uważany za urzędnika prawdziwie użytecznego, posiadał krasomówcze zdolności. Nazywał siebie „przywódcą owieczek”. Więźniowie wiedzieli, jak zaskarbić sobie jego przychylność (zwykle skutkowało pochlebstwo).
Dzika
Osiemnastoletnia bohaterka obrazka „Jeszcze jeden numer”. Nie popełniła przestępstwa, ale zamknięto ją w więzieniu bez jej woli. Odznaczała się śniadą cerą, czarnymi włosami, miała na sobie poszarpaną sukienkę i podarte trzewiki. Przebywała w więzieniu, gdyż nikt nie wiedział, gdzie ją umieścić.
Onufer
Tytułowy bohater jednej z nowel. Sęk to prosty wiejski chłopak. W konfrontacji z miejskim światem nie potrafił zapanować nad emocjami. Zabił dwie osoby. W chwili akcji ma około trzydziestu lat.
Olbrzymi chłop w szeroko rozchylonym kubraku odsłaniającym jego rudą pierś. Miał dużą ogoloną głowę, ospowatą twarz. Mimo młodego wieku, był bardzo wyniszczony życiowymi doświadczeniami. Umarł w więzieniu. Żal i wyrzuty sumienia z powodu zabicia przyjaciela nie odstępowały go na krok.
Kupiec
Kupiec N. to negatywna, epizodyczna postać obrazka „Onufry”. Poznajemy go z relacji strażnika opowiadającego o życiu Sęka i sądowym procesie. Prowadził własny sklep z towarami kolonialnymi. Wyzyskiwał pracowników, bił ich, nie płacił należnego wynagrodzenia. Sprowokował Onufrego tak, że zabił on i kupca, i małego Julka.
Osmólec
Negatywny bohater noweli „Onufry”, kolega tytułowego bohatera z jednej celi. Drobny, nastroszony, z czarniawą twarzą i zuchwałymi oczyma. Cały czas trzymał zaciśnięte pięści, drżały pod nim kolana. Wiedział, jak wkupić się w łaski nadzorcy, nazywając go ukochanym opiekunem, ojcem i matką. Padł przed naczelnikiem więzienia na kolana bojąc się kary. Dzięki sprytowi zaszedł bardzo daleko.