Starożytne Chiny – Konfucjusz
Za twórcę Konfucjanizmu, uważa się myśliciela i filozofa, żyjącego na przełomie VI i V w. – Konfucjusza (Kong Zi – Mistrz Kong). Prawdziwe imię Mistrza Kong (Kong – nazwisko rodowe, Zi – przydomek oznaczający mistrza), to Qiu – oznaczający dosłownie pagórek. Imię wzięło się prawdopodobnie od wysokiego czoła Konfucjusza, czemu chińczycy przypisywali wysoki poziom inteligencji. Urodził się w państwie Lu (obecnie prowincja Shandong), gdzie rozpoczął swoją karierę polityczną zostając bliskim doradcą władcy księstwa Lu. Przez swoje poglądy, dotyczące chociażby oddania władzy w ręce ludzi uczonych i szlachetnych bez względu na ich pochodzenie, nie zyskiwał sobie popleczników, a ostatecznie musiał opuścić księstwo Lu. Przez kilkanaście lat wędrówek, wraz z grupą swoich uczniów, poszukiwał władcy któremu mógłby doradzać. Ostatecznie Konfucjusz nie osiągnął swojego celu, po latach tułaczki wrócił z powrotem do księstwa Lu, gdzie zmarł.
Starożytne Chiny – Podstawowe założenia Konfucjanizmu
Podstawą konfucjanizmu jest przekonanie, iż drogą do szczęścia i harmonii jest przestrzeganie hierarchii społecznej. Każda osoba powinna pogodzić się ze swoim losem i miejscem w społeczeństwie oraz wykonywać jak najlepiej przypisane do tego miejsca czynności. Najważniejsza – według konfucjanizmu, nie jest pojedyncza jednostka, a cała rodzina, która może być także rozumiana jako państwo, a władca jako ojciec. Konfucjanizm zakłada, iż społeczeństwo powinno opierać się na pięciu związkach zależności i wzajemnych zobowiązaniach:
1. Dobroć księcia – lojalność poddanego – lojalność i obowiązek,
2. Miłość ojca – przywiązanie syna – miłość i posłuszeństwo,
3. Życzliwość starszych – szacunek młodszych – starszeństwo i stanowienia wzorca dla młodszego,
4. Sprawiedliwość męża – posłuszeństwo kobiety – zobowiązanie i podporządkowanie,
5. Wierność przyjaciela – wzajemność przyjaciela – zaufanie.
Starożytne Chiny – Pięcioksiąg Konfucjański
Klasyczny kanon doktryny konfucjańskiej, któremu przynajmniej współautorstwo przypisuje się Konfucjuszowi. Oryginalne teksty pięcioksięgu konfucjańskiego, zostały spalone wraz z resztą ksiąg, dokumentów i pism na rozkaz pierwszego cesarza Qin Shi Huanga. Księgi zostały odtworzone za czasów dynastii Han (206 r. p.n.e. – 220 r. n.e.), kiedy to Konfucjanizm stał się dominującą religią państwową.
W skład Pięcioksięgu konfucjańskiego wchodzą:
• Księga Przemian (Yijing)
• Księga Pieśni (Shijing)
• Księga Rytuałów (Liji)
• Księga Dokumentów (Shujing)
• Kronika Wiosen i Jesieni (Chunqiu)
Pierwotnie istniała również szósta księga – Księga Muzyki (Yuejing), jednak zaginęła w schyłkowym czasie panowania dynastii Zhou (1045 r. p.n.e. do 256 r. p.n.e.).